Mehrecana Duhokê

 

Qado Şêrîn

Hin têbîniyên min ji bo Festîvala Duhokê ya Rewşenbîrî, yan jî Mehrecana Duhokê ya 5mîn.
Mixabin gelek ji me kurdan bi tiştekî razî nabin, eger ew ne xwediyê meseleyê bin, eger ne di serê govendê de bin, û eger ne serê rimê bin. Mixabin bihaneyên pûç û vala diafirînin ji bo li dij derkevin û têk bibin, nemaze ku partiyên wan û birêvebirên çalakiyê cuda bin, wê sed derew û egeran derxînin ji bo li dij çalakiyê derkevin û pûç bikin, ji ber wê dibêjim Mehrecana Duhokê serkeftî bû.

 

Mehrecana Duhokê serkeftî bû ji ber baweriya min ew e ku, tiştekî temam sed li sedî tune. Û baweriya min ew e ku, mirov çi û çawa û çilo bike, wê ileh hin kes razî nebin û kêmaniyan jê re derxînin.
Çi Mehrecan be nikare hemû nivîskar û rewşenbîrên kurd vexwîne û amade bike, eger wisa bike, divê li Yarîgeha Footbalê çêke, na li sê çar yarîgehan. Maşele serê malê nivîskar û nîvek û du rewşenbîr hene.
Eger hat û mêvanekî, helbestvanekî, nivîskarekî yan rewşenbîrekî şaşî û sûcek di mehrecanê de kir, li ser mehrecan û birêvebirên wê nayê jimartin. Kurd dibêjin: “Golikek, garanekî xera dike”.
Di helkeftinên wiha de rewşenbîr, qaşo, zêde dibin û serê xwe ji nav qûmê radikin, fitneyê dikin ji bo bibêjin; “ez heme”. Keysebaz in. Lê dema mijar tê ser revandina zarokan ji aliyê apoçiyan ve, du rewşenbîr nayên dîtin. Ji nav amadebûyên li Mehrecana Duhokê, hinan nas dikim, hîn kiryarek apoçiyan, ji komkujiya Amûdê ta bi revandina zarokan şermezar nekirine.
Mirovê nivîskarê rasteqîne be, guh nade amadebûna li mehrecanan, bi wateyek din, eger tu wek nivîskar nehatî vexwendin, tu piçûk û mezin nabî,  tu yê wek xwe bimînî nivîskarê rasteqîne. Vêga, ew yê fitneyê bike, dev bavêje mehrecanê ji bo ku nehat vexwendin, ew ne nivîskar e, belkû sola qetyayî ye.
ji bo zimanê wan nivîskar û rewşenbîran kin bibe, ew yên nayên vexwendin û dest bi devavêtin û reş kirinê dikin, pêşniyarek min heye. Ji tevaya dunyayê wan vexwînin, ji Emerîka, Keneda, Awstralya, Europa, Efrîqya û Amazon, wan fermî vexwînin, lê bila ji kîs xwe biçin û vegerin, bixwin û vexwin, helbet dudu naçin û amade nabin, lê wê zimanê wan li ser we kin bibe.
Ya baş, salane mêvanên nû amade bibin, û yên ku îsal amade bûn, cara bê amade nebin, bi texmîna min wê wisa baştir be.
Gotina dawî,
bawer nakim, her 5 rêxistin û saziyên nivîskar û rewşenbîran yên Rojavayê Kurdistanê bi hevûdu re, bikaribin mehrecanek wisa saz bikin, her yek ji wan wê sofî û mirîdên xwe, belkû peyên xwe amade bike, eger hat û li hev kirin ku bi hevûdu re tiştekî hevpar bikin. Nebêjin ew dewlet in û pereyên wan hene ha, mesele hemû ne pere ye.
Bi hêviya xal û xwarzêtî di van meseleyan de nemîne.
www.qadoserin.com
30/09/2022

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…