Roja 22 î nîsana 2010 an roja bi dawîbûna /15/ salan ji jiyana rojnama NEWROZê ye *

  Memê Alan

    Bi boneya roja rojnemevaniya kurdî, Rojnama Newroz û Yekîtî şevbuhêrkek, bi beşdariya gelek rojnemevan, nivîskar, rewşenbîr û zimanhezan li dar xist. şevbuhêrk bi kêlîkek bêdeng li ser giyana canfîdayên rojnamegeriya kurdî û peyva azad dest pê bû, piştre gotinên herdu rojnaman hatin xwendin, û paşê jî, nirxandinên devkî û nivîskî yên beşdaran ji rewşa rojnemevaniya Kurd re  li Sûriyê, û herweha pêşinyar û têbînên wan ji herdu rojnaman re, ew şev dewlemend kirin. Vaye emê li jêr gotina Newrozê pêşkêş bikin.
–  Xwedî pênûsên hêja û xebatkarên rojnamegeriya Kurd ….Beşdarên bi rûmet ….Rêz , silav û pîrozî ji we re…
*-Berî hertiştî em neçar in , ku we bi girîngî û pêwîstiya rojnemegeriyê di hemî aliyên jiyanê de hestiyar bikin. Ji berê û paşê ve, rojnemevanî di jiyana civakan de, bi roleke mezin rabûye. Hin caran bi roleke erênî lîstî û civak pêşde daye , û hin caran jî bervajî wê kiriye. yanê dema ku rojnemgeriya civakekê li pêş, azad û serbest be xizmet pêşvebirina civaka xwe kiriye, û dema ku li şûn û ne azad be, wê civaka xwe bi şûn xistiye. 
Ji ber ku, ew hemî aliyên jiyan û civakê ronî  dike, pesnê başiyan dike û şaşiyan rexne dike, wêlomê jî, bi destlata çarem bi nav bûye. Herweha di jiyana miletên bindest de, yên mîna gelê me yê Kurd, rola rojnamevaniyê hîn mezin û xurtir dibe. Ji ber ku , hebûna wan ji nifşên paşerojê diterxîne û bi cîhanê dide naskirin. Em dikarin bi kurtî rola rojnemevaniyê-bi taybetî di hevdema me de – bi van çend gotinan şirove bikin : Rojnemegerî û ragiyandin dikarin şoreşan hildin û gelan bi serbixînin û azad bikin, û bervajî wê jî dikarin civakan tar û mar jî bikin.  
*- Çima rojnama Newrozê?
    Li gel rola dîrokî ya rojnemegeriyê ya ku, me li jor aniye zimên, pêşiyan gewrî li xwe ziwa kirine û gotine : Ziman kiltie , navnîşane û hebûn û nebûna miletin e …. Lewre jî zimanê me hatiye qedexekirin . da ku Kurd weke millet xwe ji bîr bikin , xwe nas nekin û hêdî-hêdî di hundir gelên dî de bêne pişaftin. Rêberê kurdîtî û miletperweriyê seydayê mezin Ehmedê Xanî ji berî (315) salan , tiliya xwe danîbû ser birînê  û bi dilşewatî gaziya xwe kiribû Kurdan ,da ku, ew pêşî guh bidin zimanê xwe yê şêrîn bi êş û xemgînî jî gote dora xwe û nivîsî lê, ez çi bikim sûk kesade , ma mirov “zaroyê xwe yê nexwaş bi zaroyê cîrana yê xweş digahêre “?!.
    Mîrê gewre Celadet Bedirxan jî got : yekîtiya kurdan bi yekîtiya zimanê kurdî ve girêdayî ye , û yekîtiya zimên jî bi yekîtiya tîpan pêketê.
Dr. Nûredîn Zaza jî di dermafê zimên de weha digot:
   Kurdo ger tu dixwazî xwe nas bikî , zimanê xwe nas bike , û eger tu dixwazî xwe bi xelkê bidî naskirin , dîsa zimanê xwe binase.
  Jiber van gotinên jorîn ên pîroz ên gorbihuştên me, me xwast bi derçûna vê rojnamê, em bersivên bang û fîganên wan bidin û bibêjin : bila dilên we rûnin, di gorinên xwe de şa bibin. Vaye sûk pir nesekiniye …..û bi sedan pênûs û pirtûk, bi dehan rojname, kovar, pêlweş û qenalên wêneguhêzê yên kurdî, dihêlin ku dilê mirov geş bibe û rê li ber bikaranîna zimanê kurdî were qelaştin û dûz bibe.
    Ji ber sedemên li jor me anîne zimên, em rojnama Newrozê diweşînin û her û her jî emê berdewam bin. Li dawiyê em li hêviya berhemên pênûsên kurdî ne, ta ku, tevlîhevbûna van berheman lehiyeke bi coş di hemî aliyan de, di paşerojê de çêbike.
 
* Ji weşanên  Partiya Yekîtî ya Demokrat  a Kurd li Sûriyê –  YEKÎTÎ
Hejmar  ( 91 )  Nîsan  2010 z  –  2622 k

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…