Romana “Zabêl Ez Ermenî Me”

Leyla Reşo
Piştî xwendina min ji Romana birêz Mamoste E. Xemcivîn re “Zabêl ez Ermenî me”
Min xwestî hinek ronahî bavêjim ser tiştên ku bala min kişandin û di derbarê wê de hinek pirs û lêgerîn di mejiyên min de çêbûne gelo dewleta Osmanî ya hovane heta kîjan astê şaxên xwe berda bûn?
Gelo qey dilê wê jixwînmijiyê têr nebû?
Serjêkirina zarok, mezin, kalemêr û dapîr..
Darvekirina jinên ducanî, qelişandina zikên wan, bi kirdeyên pîs, qirêj û xerab û bêwijdan li ser vî miletê reban pêkane dikirin..
Gelo çima evqas dewlet bêdeng diman?
Gelo ev miletê rebin çi kiribû heta ku rastî evqas  kotekî û dijûn û bêwijdanî ji warê bav û kalan bên dûrxistin û tunekirin…
Deriyê din
Roman tê de ji bilî hovana dewleta osmanî merdbûn û mêrxasiya miletê Kurd ku Kurdekî ew rizgar kir û li mala Kurdekî êzîdî hate parastin.
Tev ku hin kesên çeteyên dewletê beşdarî vê komkujiyê dibûn  û bûn şirîkê kuştina van belengazan û kuştina wan pîroz didîtin..
Di romanê de erdnîgariya kevneşopî, serpêhatî pend û rewiştên wan deveran dihatin behskirin..
Bi awayekî xweş û bi rêk û pêk û destpilîn bûyerên Romanê rêz dikir…
Jiyana Serkîsê Kêvo apê wî Xelefê Şelaş û hizkirin û himbêzkirina Kurdên êzîdî ji wî re û bicihbûna wî di mal û xak û dilê wan de, li gel mêrxasiya wî û dilêşiya wî li ser kesên ku lê xwedî derketibûn…Tiştên din yên ku bal û fikara min kişand, zengînbûna zimanê nivîskar yê ku girêdayî dibistana wî ya teybet e, derbasî nava romanê kiriye.
Darêştina Romanê li ser hizkirina Serkîsê Kêvo yê ku bi navê Hilûc dihat naskirin ji Zabêl re ya ku bi navê Meryem nasnav bû, ji xwe tiştên ku nayên veşartin xwesteka apê wî Xelef ku keçekê Ermenî ji wî re bîne, da ku ev milet neqele û bikaribin rehê xwe mîna bihezaran milet di vê cîhanê de ber bi jiyanê de bavêjin.
Hewl dida ku ne ji misilanan bîne û ne jî ji êzîdiyan be..
Roman behsa bi cihbûna Serkîs li gelek dever û gundên Êzîdiyan, berxwedana wî ya bêhempa û rêz cihbaweriya wî di ber kesên ku di nav wan de dijiya bû, dike..
Roman xal bi xal û bi hûrbînî behsa bûyeran dike..
Serenavê ku Mamoste Ezîz hilbijartî ji xwe tev ku zêde behs bi kûrahî û bi firehî li ser jiyana hevjînî ya herdiwan nehatibû kirin yan jî evîniya wî bi kûrahî nehatibû şîrovekirin,
lê ev serenav hevgirtin û dilsozî û newindabûn miletekî dida xwiya kirin. Delîlê wî xwest ji nevî û nevîçirk û nevîçirçikan li gorî peyvên wî dixwest zar û zêçên wî bi netew û nijada xwe bîne û navên ku ji wan re dihat pejirandin navên malbata wî yên ku jiyana xwe di komkujiyê de winda kirine…
M. Ezîz roman xwe Zabêl ez Ermenî me
bi rêk û pêk bi karanîna gotinê kurdî yên resen û bi wate bi cih tanî , detstnîşankirina erdingariya cih û deverên ku bûyêr lê dihat kirin…Bikaranîna gotinên wêjeyî
Hêsaniya hîskirina wî şêwayê dilsojî ya ku Roman pê hatibû nivisandin bandorkirina wê li hestên xwendekar, bervedana berfireh, ji peyv û gotinan re pêk aniye.
Jixwe ez vê romanê pîroz dikim û spasiya nivîskar dikim, ku ev berhema giranbuha diyarî miletê xwe û miletê Ermenî kiriye, xwe berpirsiyar dît di ber miletekî ku zêde ziyan lê hatiye kirin û karîbû vê nameyê bighîne destên tevan…21.07.2024

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…