Çend xortên nenas xelkên Dêrika Hemko xapandin ….

Welatê me

Li roja Înê 3-11-2006 ê,çend xortên nenas û devliken wek ji zar û zimanê wan yê Erebî di hate zanîn ku ji parêzgeha Helebê ne. sibehekî piştî cejna Remezan û baranê hatin bajarê Dêrikê û di kiryarek hîlebazî de xelkên bajêr xapandin
bi hatina xwe re çûn li cem şêx Mesomê Şêx Mihemed Nezîrê Dêrşewî û jêre gotin em ji aliyê Miftiyê Sûriyê Bedredîn Heson ve hatine şandin, û kaxezin bi wê yekê jî bi xwe re anîbûn, berdewam kirin û gotin ku em hatine ji bo ku em  hin kel û pelên xwarinê wek yarmetîk mirovatî li ser hevwelatiyên belengaz û perîşan yên bajarê Dêrikê belevbikin .
Şêx Mesom jî çîrok bi rastî girt û rabû sê kes ji bo arîkarî û serperiştiya vî karî bikin destnîşankir, ku bi karibin bi rengekê rast û durist, wan kel û pelan li ser hevwelatiyan rêk û pêk dabeşbikin .
Ew kesên ku hatin destnîşankirin ev bûn :
-Endezyar Husên Hecî Hebeş – Rêveberê Ewqafa Dêrikê .
-Ekrem Fexredîn Remezan –karmende di Nifosa Dêrikê de .
-Hecî Ebdulqadir –Rihsipiyekê Dêrikê ye .
Pişt re di mizgevtên bajêr de bangdan û xwestin ku kesên belengaz û perîşan defterên malbatên xwe bînin û werin mizgevtê, ji bo wergirtina yarmetiyan .
Lê berî ku dest bi karê xwe bikin, ew kesên ku ji derve hatîn ji komîta arîkar û serperiştkar xwestin ku ew (75) heftî û pênc hezarên Sûrî li cem bazirgan û maldarên deverê pêkbînin ta ku bidin kirya kemyon û tirên ku kel û pel hilgirtîn û ew wê ji dila wan pera duhin, birinc û şekirî bidin wan yan jê wê birinc û şekirî bifiroşin û buhayê wê bidin wan maldaran .
Komîta arîkar û li ser şîret û daxwaza Şêx Mesom berê xwe dane parêzer Ridwan Hedîdî û (25) bîst û pênc hezar ji cem wî deyîn kirin û dûv re berê xwe dane bazirganê navdar li Dêrikê Ebdula Sebrî, lê wî ji wan re got eger ez kel û pelên we nebînim ez pera nadim, û karîn (25) bîst û pênc hezarên dî jî bi wî rengî bi arîkarî û piştgiriya xêrxwazan peydabikin û herweha cîhazekê telefona mobayîl yê Hemer jî ji hevwelatî Mustefa xwestin ji bo xeta xwe lê siwarbikin, bi hênceta ku betariya cîhazê wan valebûye û pêtviye ku bi berpirsê xwe re bi axivin, ka gihan kûderê û wê kengî bigihin ….??
Çi ji me dixwazin …….?
Li pêşiya komîta serperişt û arîkar û hin ji xelkên Dêrikê jî amadebûn bi berpirsê xwe re axivî û di axavtina xwe de da xuyakirin ku bi serbazekê mazin re di axivê .
Hêjayî gotinê ye ku ewan kesan bi serfirazî û bêtirs derbasî bingehê polîsê hatin çûnê bûn û ew agehdarkirin bi hatina kemyon û tiran, û dawiyê xwestin derbasî Mekteba Rêveberê Devera Dêrikê (qaymoqam) jî bibin lê berî ku derbas bibin xwe veşartin û kesî nezanî ew bi kûdê ve çûn .
(50) pêncî hezarên Sûrî û cîhazekê mobayîl yê Hemeh bi xwe re birin, polîsên bajêr dergehên serekî girtin lê kesekî nezanî ew bi kûdê ve revîn.
dilê belengaz û perîşanên Dêrikê wê sibehê xweşkirin, xewnên hişyar di nav pêlên jiyana hişk û dijwar de razandin, hewara wan bêdeng di keviya bajêr de fetisandin, destên wan li serhev di rêza kerwanî de bendewar man, qurombûn ji rawestandinê, çavên wan kûr li soratiya tîrêjên rojê di rojeka zivistanî de mane req berî ku roja kelemkirî herê ava.
 

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…