Dr. Ehmed Nafiz Beg Zaza 1899 – 1968

Konê Reş

   Dr. Ehmed Nafiz Beg, yek bû ji wan têkoşer û welatparêzên kurd yên ku navê wan tucarî nayê jibîrkirin, bi taybetî di nav kurdên Cizîrê de. Ji ber ku ew ji yên pêşîn bû di warê dermankirina xelkê Cizîrê de.

  Ew kurê welatparêzê kurd (Yusif Begê Zazî) bû. Yusif Beg mirovekî kurdperwer û zîrek bû. Hem jî, halxweş û têr bû. Di warê olî de jî, zana û birewer bû. Li bajarê (Paxir Madenê) cîwar bû. Ew bajarê ku dikeve nav  bera wilayeta Diyarbekirê û Alezîzê de.

   Dr. Ehmed Nafiz Beg di sala 1899an de li Madenê çêbûye, xwendina xwe li bajarê Madenê û Diyarbekrê kiriye û xwendina bijîşkiyê li Stenbolê.. li Stanbolê jî, tevlî kerwanê welatparêzên kurdan bûye wek malbata Cemîl Paşa û Dr. Fuad Hacî ibrahîm Efendî û hin ji Bedirxaniyan.

   Dema ku  Şêx Seîdê Pîranê, dest bi serhildana xwe kir, Dr Nafiz jî, digel bav û mirovên xwe beşdarî şoreşê bûn.. Dawî têne girtin.. Di sala 1928an de, Dr. Nafiz wek gelekan ji welatparêzên kurdan ji zindanê têne der..

   Hingê Dr. Ehmed Nafiz bi destê birayê xwe yê biçûk (Nûredîn/ Dr. Nûredîn Zaza) digre – Hingî temenê Nûredîn 11 sal bûn- û di 1ê ilona 1930ê de derbasî Sûriyê, bajarê Helebê û Şamê dibin..

Li Şamê (bijîşkxaneyekê), li taxa Arnûs vedike. Û di rex karê bijîşkiyê re serokatiya (Civata Arîkariyê ji Bona Belengazên Kurdan li Cizîrê) dike..

   Di dawiya sala 1932an de, dibe bijîşkê hikumeta fransî li gundê Eyndîwerê, nêzîkî sînorê tirkiyê û iraqê.. Dema ku kovara Hawarê di 15ê gulana 1932an de ji rex mîr Celadet Bedirxan ve li Şamê çap û belav dibe, Dr. Nafiz di (Quncika bijîşkî) de dinivîsîne..

   Di destpêka salên 1940î de, Dr. Ehmed Nafiz xwe li bajarê Qamişlo digire û têde kilînîkeka xwe vedike..

   Di destpêka salên 1950î de, jineke filleh bi navê Medam Ivon ji xwe re tîne. Ji wê jinê sê zarok ji wan re çêbûn, kurek û du keç: kur navê wî Cem e, miha li bajarê Qahîre dimîne, keçek navê wê Hulya ye, niha li Keneda dimîne..

   Di salên 1960î de, Dr. Nafiz nexwş dikeve, ji ber nexweşya xwe mala xwe bardike Helebê û li wir kilînîkeka xwe vedike.. Di sala 1968an de ji bo dermankirina canê xwe diçe Beyrûtê, nexweşxaneya Amerîkî, lê mixabin, têde, Xwedê canê wî yê nazik destine.. Kebaniya wî (Medam Îvon), daxweazên wî bi cî tîne, termê wî ji Beyrûtê tîne Helebê û ji Helebê tine Qamişlo nav heval û hogirên wî Xelkên Cizîrê.. Û xelkên Cizîeê bi tev neteweyên ku têde dijiyan, ji Kurd, ereb, ermen û siryan ve, pêşwaziya termê Dr. Nafiz dikin û wî li gundê Dugirê, (Ku li rojhilatî Qamişlo de bi dor 30km dikeve), di rex heval û dostên wî de wek: Haco, Abdulrehman axa Eliyê Ûnis, Hemze Begê Miksê, Haci Mûsa Begê Xuwêtlî, Hesenê Haco, Arif beg Abbas de vedişêrin..

   Wek ku me got, Dr. Ehmed Nafiz Beg, ji doktorên kurdan yên pêşî bû di Suriyê de, hem ji yê pêşî bû di warê nivîsîna bi zimanê kurdî latînî de.

   Di roja iro de, nexweşxaneyek di bajarê Qamişlo de bi navê wî heye, hem jî bi dehan ji xelkên Cizîrê navê wî li zarokên xwe kirine û hêj nav û dengê wî di nav xelkên Cizîrê de belave. Sed rehmet li giyanê wî bibare, buhişt cî û warê be.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…