Bilûra xewnên newroza kuştî

 Bêwar Brahîm

Şev, xewneke xweşbû, ji hilbûna agirê newrozê re.
Bihinvenadeneke fireh û bêmawe bû, ji dilgirtiyên azadiyê re.
Tacagulên rengîn bû, li ser sînga yadiyan.
Qamişlo, bejna xwe bi şal û şapikên Kurdî girêdabû.
Guliyên xewnên xwe, bi kulîlkên Bagok û Qendîlê xemilandibû.
Rêkewtiya pilankirî a rûreş, pncên xwe dirêjkirin?
Şal û şapik, ji ser bedena Qamişlo çirandin.
Kulîlkên Bagok û Qendîlê perpitandin.
Dilên dayikên kovan, careka din sotandin.
Kê, bilûrên hêvîyan ji nav tilîyên nirvîna xewnên xweş kişand?
Kê, Çiftiya nifiran li ser kezeba doza me barand?
Kê, meşa pêvajoya karwanên hêvîyan rawestand?
Kê, ramûsanên xewna azadiyê.
Li ser dêmê Qamişlo, kirin qermîçokên şîniyê û dilê wê Şewitand?
Maaa ne bese, ji xezeba dîroka reş re???
Maaa ne bese, ji cînosayda gelê Kurd re???
Bilorînin, xewna azadiya bêmirad bilorîn in.
Di himbêza Memoyên emro de.
Di baxilên Zînên bêşens de.
Di xap û fêlbazîyên Bekoewanên bêewle de.
Xewna azadiya bêmirad bilorîn in.

***

Li bin darbestên bengîn û ciwanan.
Li nav barana hêsrên dayik û yaran.
Newroza ronahîyê.
Bi xwîna Qamişlo pîroz bû.
Li ber qêrîn û hawarên wê, govend geriya.
Lê, çi govend bû???!!!
Desmal, ji destên şahiyan kişand.
Û semayek taybet, ji xilmaşiya bayê azadiyê re afirand.

***  

Sîdarkirina çûk û palindeyan.
Bûye sûnd, ji xezeba reştariya zilm û sitemkariyê re.
Me ji xwe re digot:
Emê, di emroja cajna taze de, dilşahiyekê din.
Li şadûmaniyên xwe, yên pir… pir kêm zêde bikin.
Me digot: Emê stêrên çirisî, ji asmanê bûnê daxîn in.
Û li xerîbiya xaka welatê xwe belav bikin.
Lêêê, nîgarên hevbendiya sazan, şev di dilê xwe de hembêz kirin.
Kevanên bêdengiya me hatin girtin û nema vebûn.
Nijada mirinê, bû diruşm li ser têlên dengê aşopiyê.
Pêngava dijwar, bi xwîna gerim çesipî.
Bi giyanên nazik meşiya.
Bi xwînê, agirê newroza me hilbû.
Bi xwînê, birînên devgirtî vebûn û dîsa kulbûn.
Wêraniya av û xakê, kilê çavên xewnan û raperîna omîd û xweziyan.
Di gelî û newalên çiyayên doze de.
Dibin şap û erdehejîn.
Dibin dîrokek dêrîn.
Wijdanên gemar paqij dikin.
Deriyên guhên girtî vedikin.
Bîrdankên xewar hişyar dikin.
Vedenga her kêlîkeka dilêr û cegerdar.
Bêhampa, li ser  aniya rojgar û demê muhir dikin.
Bêhampa muhir dikin.

21.03.2008

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…