EY MIROV


Xizan Șîlan

Ez û tu berî deh hezar û sed hezar salan, ji neh mehan carekê me li ser axa Cîhanê çavên xwe vekir. Ne axa min, ne ya te û ne jî ya wî, doh ya me bû, îro jî ya me ye. Ev cîhan ya me hemûyan e, ya bav û dayika min û te ya pîr û kalên me ye. Bi hezar salan wekhevî li ser jiyan em.
Ey mirov, te bi destên xwe parçe parçe kir ev cîhan.
Devê birîneke kûr di kezeba cîhanê de vekir. Were carekê binêre,
xweza çiqasî dewlemend e. Axa zeviyan tijî ye bi libên gulgeniman.

Lê ev çi tazîbûn û birçîbûna mezlûman. Newal û kanî tijî ne bi ava çeman. Lê ev çi tîbûn û ziwabûna lêvan.
Ey
mirov, te azadî ji destê min û xwe girt. Axaftin li bindestan qedexe
kir. Lê nema tu dikarî tunebikî hebûna zimanê şêrîn û qedîm, hebûna
dîroka kevnar. Te li ser axa pîroz jiyan li min herimand. Axa bi hezar
salan li ser jiyam, nema tu dikarî ji destên min bigirî. Gora ku cendekê
min di hembêza xwe de veşartî. Kevirê li ber serê min hatî danîn û navê
min li ser hatî nivisandin, nema tu dikarî rakî û tunebikî.
Goştê
min dê bihele, di bin axa gora min de. Dê bibe tovê hêşînahiyê wek
kulîlkên gulîstanan bi hezar rengan ji nû ve zîl bide. Li ser qefesa axa
zêrîn, li ser çiya û zinaran, li deşt û zozanan dê bipişkive.
Dîsa dê derbibe ava kaniyan û bi xuşexuşî biherike.
Ey mirov, ez dergûşek çarmehnî di malzaroka dayika xwe de,
bi xwîna canê wê ya germ mezin dibim û wek gula kesk û sor û zer dipişkivim. Di zikê dayika xwe de serfîraz û azad digerim.
Hewl didim bigihêjim meha xwe yê nehan û bibînim ronahiya cîhanê, bijîm di xweşiyê de.
Ey mirov, tu bûyî kujer, bûyî cinawirê xwînmij, kefterê harî dirantûj.
Min
hê negirtibû pêsîra dayika xwe, hê nemêtibû şîrê spî. Te bombe barand
li ser serê dayika min de, te gule berda sîng û berê min û wê. Te mal li
me wêran kir, te em fetisandin, giyan ji me sitand.
Ey mirovê
heramzade, mirina min ya bi hezaran, li ser çiya û zinaran axîn dikişand
bi qêrîn û nalînan. Di bin peşkên barana dijwar de,
li nav serma berfa cemidî, ling û çok li min diqerisî.
Beden dilerizî, dev û lêv ditevizîn. Ji ber berjewendî, dilreşî, hovitî
û bêdadmendiya te dikim hawar û gazî. Ma tu çima ewqas xêrnaxwez î?
Tu li ser axa min difirî û bi qedera jiyana min dilizî.
Ez ê hilweşînim zagonên bextreşiyê
Biqelişînim dîwarê rûreşiyê
Biqetînim zencîra koletî û bindestiyê
Li xwe bibexşînim azadî û serbestiyê
Li bax û gulîstana dilovaniyê  
Bireşînim tovên hezkirinê
Daçikînim dara evînê
Biherikînim ava aramiyê
Bipişkivînim gulên ken û şadiyê
Bigerînim dîlana bextewariyê
Û
Ez ê dagirim û binoşim
meya eşq û serfîraziyê

2001
Stockholm

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…