Min zanî bû tê bê

  Bihrî Bênij 

Dilbera min …!
Goriya pevçûna çeteyan…!
Ti revandin..
Badeya mihacirîyê dane te..

Tiserxweş û bi paye kirin…
Ti ser cokên sînoran re derbas kirin…

Ser baskên derew û sextekariyê..
Ti hûrkirin, ti darihtin qalibekî din..
Ti dûr kirin ji min ..

Belê… min zanî bû tê bê..

Hîna  çira jîna min pêketî …
Di heja pêtiya xwe, ya li ber vemirinê..

Di hûrdema dawî ji temen  ..
Di  sikrata mirinê de mabê…
Min zanî bû tê bê..

Ji bo li hev helalkirinê mabê tê bê ..

Ji bo hilandina tevna ” pîrê “…
Ji ser helbest û ristên min tê bê..

Ji  bo avakirina kavilê dilê min..
Yê di peşêvê li ber bahoz û babelîsan ..

Mi zanîbû tê bê..
Da berdî çav dilopek hêsra şahiyê..

Ji  bo keserke tenê ji dil derînê tê bê..

Hîna   pelekî şîn bi dara jiyana min ve…
Min zanîbû tê bê…

Mi  zanîbû tê derê zindana xwe bişkînê..
Mi  zanîbû tê bend û qeydan biçirînî tê bê..

Di şikefteke bin erdre mabê tê bê
Min  zanî bû berê te li mine …

Çimkî bê xatir xwestin ti çûyî..
Çimkî ti birin,  ti dizîn ji hembêza min..
Te firotin dûriyê..
Ti  veşartin ji min ti dane biyanê..

Ji  kulîlka omîda min…
Ya pişkivî bû di dîwarê zindana hêwî de…
Min  zanî bû tê bê..

Li  ser baskên pepûlekê mabê tê bê..

Bi  ewrekêre ji derya evînê mabê tê bê..

Hîna qeftek  gulên pêşewaziyê mayî tê bê..

Li  ber pêlek bayê heskirinê mabê tê bê..

Min  zanîbû peşkek haveynê dilsoziyê bi tere maye ..
Min zanî bû guvişkek hevîrtirşê dilovaniyê bi tereye..
Tê bê..
Min zanîbû nan û nemeka me naçê bi avê de tê bê..

Min nivişt û berbejna vegera te hilgirtine tê bê..

Te zanî bû ez berbendî teme..
Te zanî bû em winda ne dûrî hev..

Bê nav û zanav ber deriyane ..
Perîşanin dûrî hev bê xan û mav

Min  zanîbû kevir û kuçên ezîtiya te wê bihelin ..
Min zanîbû nepoxên seroflaziya te wê bi teqin…
Wê  bi fişin ..

Min zanîbû tê vegerî hindirê sînorên xwenasiyê..
Min zanîbû tê dev ji derman û alavên tîz û vîziyê berdî
 Tê bê..
Bi ruxsarên xwe yên xêvîn…
Tê  serî deynî ser çoka Bihrî ..

Ti ji vê axêyî tê vegerî vê axê..

Belê ev devere lîsê te ..
Hêlîna te divê avabê..divê şên bê..
Bi  çîw çîw û xul xula dengên me

Mi  zanî bû tê vegerî paşila zozanên xwe..
Tê  xwe tehfîl kî bi ava kanî û baranê..
Bi ava berxwedanê..

Tê bibî şitl û fîdan li ber keviyên Dicle û Ferat…
Li  ber qeraxên Ormî û Wan

Tê  bibî mizgîn û bingihê hîmê aşitî û azadiyê..

Tê bibî bûkek ..horiyek ..periyek
Li  bihiştên Krdistanê.

Qamişlo..17/7/2002.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…