Ji Evina Rojên Kevin: Almanya û Semînera di Zankoya Frankfurtê de

Konê Reş

Li Almanya, di zivistana 1977an de, bûm yek ji endamên Komela Xwendekaranên Kurd li Ewrûpa (KSSE), şaxê Frankfurtê ya ku mêldarî Barzaniyan bû. Hingî pismamê min û xortekî Kurd ji Kurdistana başûr bi navê (Azadî) berpirsyarên wê bûn. Jina (Azadî) Almanî bû, dermanxaneyek wê li Frankfurt hebû, edrêsa min li ser mala wan bû. Di wan salan de dubendiyek xurt di navbera Barzaniya û Talabaniya de hebû. Şoreşa Barzanî ji likumandinê rizgar bibû û Idrîsê leheng bi gerimbûn ala şoreşa Gulanê bilind kiribû..

 Lê hîn jî, hin xortên Ewrûpa xwe didan pişta Telebanî û şerê Barzanî dikirin..! Komela Xwedekaranên kurd jî bibû du perçe; em hevalên Barzanî bûn. Carekê me hevalên Barzaniyan bihîst, ku semînerek li mênza zankoya Frankfurt heye, em bi çend otomobîlan çûn zankoyê ku em jî amade bibin.. Lê sed mixabin, ew xortên kurd yên ku mêldariya Talabanî dikirin ku pirên wan ji kurdên başûr û bakur bûn û hin ji xortên Sûriyê jî di nav wan de hebûn, bi kar û barê wê semînerê rabibûn, wan, rêk nedan me û nehiştin ku em derbas bibin û beşdariyê di wê semînerê de bikin.  Dawî, em polîpoşman zîvirîn malên xwe.. Bi rastî vê yekê ez ecêbmayî kirim; çawa li Almanya kurd nahêlin kurd beşdarî semînerke rewşenbîrî li dor kêşeya kurdî bibin.. Di encam de ez hatim hejandin.
 Hem jî ez li Almanya di rêka pismamê xwe Nasir de bûm yek ji endamên (Amnesty International), ewa ku di sala 1961ê de li Londonê, ji rex birêz Peter Benenson ve hatibû damezirandin û gelek şaxên wê li dewletên dinyê hatibûn vekirin..
Li bajarê Mainzê, berî ku ez vegerim Sûriyê min biryara xwe a nivîsandina bi zimanê kurdî ji hevalê xwe Îzzeddînê Çalî re got.. Nexasim ku li Frankfurt, li derneka kurdên tirkiyê, hin caran ez car caran çav bi rojnameya (Roja Welat) diketim.. Ew yekemîn car bû ku rojnameyekê bi zimanê kurdî tîpên latînî dibînim.. Ew rojname bi zimanê kurdî û tirkî bû..
Hingî min ji dostê xwe Îzzeddîn re got, ez ê vegerim sûriyê û dest bi nivîsandina zimanê kurdî bikim..
Li Frankfurtê min xortekî kurd ji bakurê Kurdistanê bi navê (Aydin) naskir, kêfa xwe ji min re tanî û ji min re digot: (Jina min Almaniye, kî ji kurdan here mala min û jêre bêje ez kurd im, wê bixwe û vexwe bê pirsyan..) Hem jî ji min re digot; (Mirovên min li Qamişlo, taxa Anteriyê hene..) Sed mixabin ku navê wan niha nayê bîra min…
Li Almanya, ez di serboriyek xweş û bi sûde re derbas bûm.. Belê, min derfetek zêrîn ji dest xwe berda?! Min karîbû mîr Dr. Kamîran Bedirxan bibînim, dema ku hatibû Bonê ji bo dostaniya Kurd û Almanan.. Lê sed mixabin min ew derfeta zêrîn ji dest xwe beda.. Belê, bi sehkirina navê wî re, pêre pêre bîranînan ez li çîrokên mîrekên Botan vegerandim, ewên ku di oda me de dihatin gotin..

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…