Pakrewan ji jiyanê hezdike

  Mehmûd Badilî

Di jiyanê de her tişt bi wateye, ji xwe mirov ligorî xweristeya mirovatiya xwe ji xêrê hez dike, û her gav hewldide ku derbarî xwe, û derbarî tiştên li hawîr xwe û jiyanê karê baş û pak û birûmet bike, vajî vê nerînê û ligorî dîtinên me derbarî jiyana mirovan û kar û kiryariyên wan, em dipelînin ku dijayetî û şerxwazî jî pirr peyda dibe, her wiha herdu alî jî (Xêr û Şer ) di derûna mirov de cîgirtîne, lê kîjan alî bêhtir bi ser dikeve, ev yek ligorî baweriya min li jîngeh û perwerdeya mirov vedigere.
Firoyd xwedyê dibistana şîkirina derûnî, dibîne ku du Xerîzeyên bingek hene, çi kiryariyên ku mirov pê radibe ji nava van herdu Xerîzeyan derdikeve (Xerîzeya jiyanê û Xerîzeya mirinê).
Xerîzeya jiyanê di nava xwe de têgeyeşteya Lobîdo (hêza Cinsî) û Xerîzeya parastina xweyîtiyê dicivîne. û Xerîzeya mirinê di bîrdozeya dijayetî û helweşandinê de tê xuya kirin, ku di bingeha xwe de bi alî xweyîtiyê ve tê bikaranîn dûvre bi alî kesên dîtir ve. Ligorî vê nerînê gelo têgeyeşteya pakrewaniyê dikeve kîjan navê de..?

Divê ku em jibîrnekin ku di vê navê de Zerdestî û Bindestî heye, ji xwe hemî yasa û rêz û rawazên jiyan û mirovantiyê maf didin miletên bindest ku hemî amêrên xebatê şiyane taku azadî û mafên xwe cîbicî bikin. Digel vê yekê dema miletê Sûriyê bi hemî rengên xwe dadikevin kolan û medayanan, ji alîkî ve doza rûmet û azadiyê dikin, û ji alîkî dî ve doza helweşandina rêjîma zordest û bingeha wê ya ewlekarî û leşkerî dikin û di xwepêşandinên li hember rêjîmê de tên kuştin, ev yek nerîna Firoyd derbarî Xerîzeya mirinê hinekî qels û lawaz dike. Çiku ev şoreşa îro, şoreşa rûmet û azadiyê ye dijî koletî û zordestiyê li dar ketiye, û çi kesên ku li ser destê ewlekar û leşkerên rêjîmê tên kuştin ew pakrewanên azadiyê ne, û giyanên wan pertewên ronahiyê ne. Raste hemî mirov herdu Xerîze li ba wan heye, lê divê bê xuyakirin ku yê pakrewan ji jiyanê hez dike û xwîna xwe dike qelenê ciwantirîn û xweştirîn jiyan bo milet û welêt bitevayî, jiber vê weteya pakrewaniyê pirr kûr û dûre û nirxekî pirr bilind û bala hiltîne.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…