Aram û reseniya dengê Mezopotamya

Azer Osî

Dîsa qederê dilsozekî giranbuha, dengxweşekî bê hempa, ji nava civaka Kurd û Ermeniyan radestî cîhana din kir
ne ku van rojan tenê Aramê Dikran bi nirx bû, lê berî wê jî pir kurdan qedrê wî digirtin û di dilê wan de cih digirt

Aram di jiyana xwe de, û bi taybet ya hunerî de, bi riya sitranên kurdî hemû êş û derdên Ermeniyan û kurdan dianî ziman, û rojekê ji rojan ew ji pirensîpên xwe venegeriya û xwesteka bavê xwe, ta xuleka dawî ji jiyana xwe pêk anî, wisa dilsoziya wî diyar dibe, wisa zelaliya wî eşkere dibê, wisa wîna wî li hemberî neyarên jînê destnîşan dibe….Eve Aramê Digran, Aramê ku di destpêka tevgera kudî de jî pêre dilsoz bû û wekî ku dizanî wê ev tevger hemû Xwestekên wî pêk bîne…wisa bi cimbişa xwe, bi tiliyên hevir mêşî, bi tenikiya hestên xwe qîriya û Bilbil û Dîlber her dem sembola wî diman
Min pir caran Aramê nemir dît û min pir helbest danê…wê demê min dizanî bê çiqasî Aramê Dikran ji helbestên kurdî hez dike, çiqasî ew helbest nêzî eşa dilê wî ne, wî ji kêfa re nema dizanî çawa sipasiya min bike ..Ew dîtin di salên 1997 /1998/2000 de  Li Şamê û Helebê bûn.
Aram dengekî cuda bû, sitranên wî jî neqawî bûn wekî Sitrana ( Ey Dîlberê ),( Şev çû ),
(Tez kalkirim bi ciwanî
lê ez xort bûm tû baş zanî
Pelê dara min te weşand
buhar çû, te payîz anî)
( Ey lo lo Delal ey lo lo delal )
û her wisa tev sitranên wî….Aramê nemir pir geriya, koçber bû, zor û astengî pir dît, lê ew wekî xwe, wekî kesayetiya xwe, kesayetiya reng û xemla Mezopotamya ma, bi çiyayên kurdistanê serbilind dibû, hêrs digirt, bi semax dibû, û çayê Gabarê di kesayetiya qehremanê kurd de Egît cihê şehnaziyê li cem wî dima
ji xwe sitrana wî ya Çayê Gabarê wê her nifşên kurdan her dem bibêjin û Aramê nemir her dem û dem di bîra xwe de bînin û wî zindî bikin.
Aram wisa bi hesanî bi çend hevokan, yan bi helbestekê, yan jî bi gotarekê nayê ziman, ew mîna dîrokê ye, dîroka ji êş, komkujî, koçberî,qehremanî hatiye rêsandin, dema ku merov Aramê nemir şîrove bike divê ew hemû tiştên pêşî bêne şîrove kirin, ta ku em hinekî ji mafê vî camêrî, vî dengxweşî, vî dilsozî bidênê……lê ez bawerim wê kurd vê yekê bikin û wê wî mîna lehengekî pêşwaz bikin, û wê Aramê dikran di dilê xwe de bi hêlîn bikin, ew Hêlîna ku lê digeriya, li ser distira …ew hêlîn dilê her kudekî ye û wê ew, bilbilê wan hêlînan be…de razê Bilbilê min de razê, di xewa şêrîn de de razê..
tû mîna çemekî bê rawestan bû, balindeyekî bi raman bû, çiyayekî têr dar û ber bû…
tê bê û emê te hembêz bikin…
em xatir vê carê ji te naxwazin, ji ber her kêlîk û kêlîk tê bi me re bî, tê hevalê meyî rasteqîn bî
ez ji te xatir naxwazim Aramê min