Hêrsa min tê ku …

 

Besam Mistefa

Wekû
Dîsa şev ji çavên te bibarin û
Vê şeva min dagîr kiriye
Du bostan ji min dûr xîne …
Erê kezîkura min !
Bere roj dema xemla te bibîne – tarî bibe
Bere şev bi çavnebariya xwe bimire biçe
Dema ku ji nişkave çav li pora te …bike
Bere heyv xwe veşêre
Bere stêrk bi vemirin..
                  Bi temirin !

  *  *   *   *

De bibarîne
Ey bûka berfê !
Ey afireta aferîdeya axa Xwedê !
De ,
Bihna şev û memikan
Bi ser topraxê me bêwaran bixe …
De ,
Gulstêrekê li asîmanê me xemxwaran
                                             Xîne …
Barana ku li derve di bare
                                              Sêwî bihêle
Reşkên şevê yên ku bi şevan ji dayik dibin
Û li pişt dergehan radiwestin ,
     Bi dengê maçên xwe ji qehran bi fetisîne ….
Û sînoran jî bi herfiîne …
Wan sînorên bê ijmar
Bi mêbûna xwe ya har
     Bi hilweşîne !
Dilê min yê rawestiyayî …
Bi dînîtiya xwe
Bi ava ber û singên xwe
Ji min bi dize …
Bi dize û …
Ji kefen derxîne !

  *  *   *   *

Kezîkura min !
Her şev
Heman çîrok dubare dibe
Rûpel
         Rûpel
                  Bi tiliyên bayeka mê
                  Dîsan tête vegotin !
Şev !
Û heman çîrok dîsa li ba dibe :
     Ez û
            Şev û
                     Kezîkurê windayî ye !

  *  *   *   *

…..Li wan şevên zivistanê yên dirêj û bêxwedîmayî, dema ku agirê sobê gur dibû , sor û şîn û zer dibû , û hezar dev ji seridandina çîrokên êş û îxanetan , çîrokên jibîrbûyan ; birayên têkçûn û tinazan ; pêkenokên xelk û aleman ; xuşkên stûxwarî û bêhêvîmayinê ; yên ku ji herdû dunyayan mehrûm …., qul dibûn .

     Li wan şevan ku agir gur dibû ,
     Şaşîtî û gunihan xwe li ba dikir :
     Çiqasî me xwe jibîr dikir !
     Çiqasî me Xweda û Pelîd jibîr dikirin û di nav
Reşahiyê de , bi şev û gunihan rapêçayî , li ber agirê germ û çîrokên bi xem û êşan poşayî , em di xew ve diçûn …lê ! Êş , xemgînî û xisaret şiyar diman …mîna pizotên wî agirê sobê û… wî agirê di dilan de , şiyar diman …….di çirisandin !

  *  *   *   *

Çûkên xezeba min
Vane dikine çîve çîv
:
Ne tî me
Ne birçî me ,
Aciz im ez û ji çixaran pêve tukes
Li min nebû xwedî !
Tiştek nîn bû û
Tiştek nema …..û ji nemanê pêve tukes
Li min nebû xwedî !
Ez dê bi ku ve herim
Êş lê nebin ?! Û ji vî Bakurê bêxwedîmayî pêve tukes
Li min nebû xwedî !
……..
Çîve çîv bilind dibe
Hêrsa min tê ku …..
Li min bibe xwedî !!

                                              Kurdistan
                                              8-2-2006

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…