Şahiya derewîn

Melevan Resûl

Şahîn hene û şahînok jî hene , ev tiştek ne nûye em gelekî caran em virra li xwe dikin û kenê xwe bi nifşên dahatû dikin , heme ez ê wê êkser bi nav bikim , roja 17 nîsanê ka ji bona miletê kurd li Sûriyê tê çi wateyê ?
Bila tu kes bihaneyên erzan û rizî nedin ber rûyê xwe û bersivên pûç nekin perde ji bo rev a ji rastiya ronî .
Ji roja ev herema em têde jiyan dikin û heta niha , ne ji Tirkên osmanî û ne ji Feransiyan û ne ji Ereban em wekî milet li ser vê axê nedîtine
di roja îro de (17 nîsan) ê roja serxwebûna dewleta Sûrî ye , lê ew dewlet jî çendî bi destê kî hatibe rizgarkirin jî ne probleme , em li navan nagerin , her çiqas em di nava xwede bêjin ku hejmarek kesayetiyên kurd di sengerên pêşîn de ji bo rizgariya dewleta Sûrî rawestiyan e û canê xwe kirine gorî , ew nayê wê wateyê ku wan kesan bi navê kurdan xebat û agirê şoreşê pêxistibûn , tu kesî ji wan ne gotibû : ez kurdim û berevaniya vê dewleta ji bo kurd û Ereban tê dikoşim . heger çîka kurdewariyê di damarê wan de hebûya ? wekî hemû xelkê cîhanê di wê serdemê de , wê berxwedan û xebat ji bonî rizgarkirina welat û miletê xwe bigeran e .
Bila em rastgo bin û derewa li xwe nekin , ya rast ewe ku em kurd herdemî bûne kerê siwaran , kî ji der de hatî , qamçiyê xwe li noqa me xistiye û em dane çargavê ji xwere .
Divê ev gotinên erzan nema werin gotin ku me dewleta Sûrî rizgar kiriye , ew (lehingên) berxwedanvan  ji bonî rizgariya dewleta Sûrî mîna çeteyên kurda ne û sîxurê nijada Ereba ne , em gelekî bi wan sernizim û şorin .
Di gelek belavokên partiyên kurdan de vê rojê wekî roja serxwebûnê cejna netewî bi nav dikin , û li wir narawestin , belê di bîranîna vê rojê de berê xwe didin seyrangih û şahiyan dibestînin  .
Ya durist ewe ku em rast bêjin : ne Osmaniyan û ne jê Firansiyan û ne jê Ereban em ne xistine bazara miletiyê  ,  her demî wekî qereçiyan em naskirin e .  ji lew bizava tevgera kurdî lavlav û xebatê dike da ku rehim li ber dilê dagirkerên kurdistanê bigere û çend mafên mirovane bidin me . serê me ji gotinên pûç diêşe , tevî ku rêzgirtina min ji qereçiyan re heye , lê bi rastî rewşa miletê kurd ji tert û belavbûnê hezar carî ji qereçiyan dijwartir e , çar mirovên kurd di gundekî de li hev nînin , sê partiyên li hev di heremekî de nînin , parçekî kurdistanê bi parçê din re li hev nîne , ma ev ne şîn û behiye em têde jiyan dikin û xwezî bi halê qereçiyan !
Di baweriya min de pêwist e di her ahingên bîreweriya cejnên van dewletên dagîrker de , dive ku kurd konê reş vedin û paçên reş li xwe bikin û bi kulma xweliyê bi ser serê xwede bibarîin , çimkî ev rojên şînê ne ne yê şahî û seyrana ne .

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…