Menu
Menu
Demhat Dêrikî
Bo wan rojan dema ku zayîn bi destê evîna xakê kefenan diqtîne û dilopên xwînê bi destegulên nêrgizan diyarî adarê dike
Serê vê sibehê
li kolanên melûl
li bin dilopên barana xaksor
ji êşa penaberiyê
di dibistana birînên dilê xwe de
nameyên bi xwîna te hatîn rêzkirin
dixwîn im adarê!..
Dimeşim,
bê heval,
bê hogir,
bê evîn,
bê hezkirin…dimeşim
û di navbera hevokên te de;
silava didim…
