EY REQÎB JI NAV KAVILÊN ENFALAN RADIBE

Fewaz Ebdê

Di êvareke bi bêhna axa bi neynûkan kolayî de

Min dengê henasên çiyayan bihîst

                qerqerin zelalî ji mijê li xwe kiribûn û

                                bi dengekî bizorderketî “Ey Reqîb” digotin.

Te yê bigota ji devê gorê gazî zarokên xwe dikin.

Enfal?

                ne sûretek e

                lê destekî êzingêreşgirtî ye

                                sînga xakê vedixepêre

                                li termên nimêja xwe bidawî nekirine digere

                ayeteke di hestiyê qoq de hatiye kolan û

                                 henasa zarokekî

                                di nav kevirên ku ji serma û fîşekan dilerizîn

                                                di hembêza dayîka xwe de fetisî

Elî El-Kimawî?

Di xewnê de dibû ewrekî jehrkirî û diçû

                silav li milyaketan dikir û

                ji wan re digot: “Mizgîniya min li we”

Milyaket dikeniyan…

                û di nav dûmana xerdelê de winda dibûn.

4000 gund

                Weke çirayên ji heriyê li keviyên komkujiyan hatin daleqandin

                û her malek

                di qirika xerîbekî  bêwelat de

                                bû helbesteke denggirtî.

Lê Buhar

Ax Buhar!

                Ji nav hestiyên bizinên binaxkirî derket

                                cilê Pêşmerge li xwe kir

                                û li ser rûkê asîman bi dewêta nêrgizê nivîsî:

                “Li vir yê ku li ser piyan mir, nemiriye”.

Darek ji qoqekî jibîrkirî şîn tê

Kulîlkek di bêrîka leşkerekî de li diya xwe digere

û minarek bang dike, ne azana nimêjê

Lêbelê, bi banga: “Rabin! Vaye jiyan vegeriya“.

Bi her berbangê re

                Sirûdrek ji devê keviran derdikeve:

                                “Ey Reqîb…”Ey Reqîb

Can namire

Şêwe tê guhertin

û di:

                darekê

                helbestekê

                yan welatekî nayê binaxkirin de

                                                vedigere.

Jinekê bi pistepist digot û dengê wê hêdî hêdî bilind dibû

Ez li wir bûm…

Min zarokê xweyî di nav şalika dapîra xwe de pêçayî hildigirtibû

Ba giran bû

                Weke ku bîrdanka zemînê tevî hilgirtibe

Ji min re gotin:

Sûretê Enfalan li ser wan bixwîne

Min got: Na…

Ez ê ji wan re sirûda “Ey Reqîb” bêjim

                ji bo ku li ser gorên wan

                                kulîlkên tirsê nas nakin şîn bên.

Dengê ruwê diya min ji bin axê dihat

                ji min re digot:

Negirî!

Çemê ku termên me li ber xwe birin

Di sînga çiyê de bû rûbarek ji Nêrgizan

Û vame ez

                dengên wan ji nav bayê kom dikim

                şaleke kesk ji wan çêdikim

                û li milê keça xwe dipêçim.

Ji ber ku em miletekî têk naçin, em tên veguheztin

Em dibine darek û vedigerin

dibine sirûdek

                û bi her berbangê re asîman bang dike:

“Ey Reqîb her…”

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Mislim Şêx Hesen

Bi berfirehkirina çarçoveya lêkolînên li ser dîroka Ala Kurdî, dikare were gotin ku ev sembola neteweyî di kêliyekê de derneketiye holê, lê belê di pêvajoyeke dîrokî ya dirêj de ku bi pêşketina hestên neteweyî ya Kurdî û guhartinên siyasî yên li herêmê ve girêdayî ye, form girtiye.

Lêkolînên…

Gulistan Resûl

Ala kurdî ala meye

ew tim navnîşana meye

keske sore sipî pêre

Rojeka zer dinîvde mohre

Tirêjin wê bîst u yekin

dîroka Newrozê dikin

Ala me alek hêjaye

di dîrokê de deng daye

rengê ala me şêrîne

mixabin dinav alan de…

Bi rêz û hurmet bo gelê me yê hêja,

û bo hemû endamên civaka me li welat û li derveyî welat,

Ji ber berpirsiyariya civakî û bi armanca parastina nirxên mirovî û adetên kevneşopî yên ku civaka me li ser wan ava bûye, malbatên gundên…

Alan Hemo

Vê carê jî nebû

gelek caran li bende bû

Mûmek li tarîtiya korekî vêketî

boş, her boş

Tayê dû li teşiya demê dirêse

Nêçîra bêberik û daf

sebr û sawêr di bêrîka qul de

Talankirî li wê bazarê

Bermahiyên hestan pişk e

<p...