ŞEHFELAN

 

Berhevkirin:Birahîm Qasim

Dermanê Penceşêrê ye.
Hin Nojdarên kurd ji mêj de berhemên vê mêwê ji bo gelek nexweşiyan pêk tanîn.
Ev mêwe darkok ke , bi xar û zindî ye, havînî ye,û pir şax e, bihtirê xwe li derdora xirabcihan, nav mezelan, li ber dîwarên kavil û li pesaran di nav latan û tehtan de şîn dibe, ew bi xwe ne dareke aviye ji ber vê êkê li beriya kêm av bi piranî tê dîtin.

 

 Kulîlika wê mezin e, dema divebe pir ciwan e,  pelên kulîlkê  ji spî û sorê zelal e, nêriyên wê rengê wan bi ser xemrî ve ne, paş re dibe pişkojek keskê tarî  biqasî pîvana pişkoka xecxecokê ye, dema pişkoj divebe  sorek tarî û pir sîsikên hûr tê de ne, tama wê tûj û şîrevalkiye.
Di hin destnivîsandinên FIR`EWNIYAN de hatiye ku hin derman ji Şehfelanê çêdikirin bi taybet nexweşiya Penceşêr û kulbûna navbera movikên stûna piştê .
Hin zaniyarên nojdar piştî lêpirsînê û xebitandinê gihiştin rastiya vê yekê ku ŞEHFELAN dermanê gelek nexweşiyan e, wek nexweşiyên Pişê, Patereşê û dijî tevzandina xwînê di rehên dil û can de her weha wan paqij dike û hem alîkar e ji bo serafa xwarinê, hinav û roviyan jî nerm û paqij dike û nahêle ku Zik û Ûr mezin bibe her weha Gurçikan ji bermayan vala dike û alîkar e bi pişê re da sol û bermayan ji hindirê wê derînê der.
ŞEHFELAN dermanê gelek nexweşiyên dî ye mîna kulbûna movikan, rawestandina kulbûna dinan û pidiwan, bişkoka hîn kulîlk dijî ava spî ya ku tê ser çavan.

ŞEHFELAN tê xwarin bi gelek rengan, hin wek tirşiyê bikar tînin û hin hişk û hûr dikin paş re ser xwarinan û selateyan wer dikin û hin jî şaxên nazik qelandî yan kelandî dixwin, dibêjin: hinguvînê ŞEHFELANê herî hinguvê baş e.
Gelek welat guhdanê bi çandiniya wê dikin mîna Sûriya, Firansa û Espaniya û hin welatên Ereban, piraniya berheman diçin bazarên Oropa yê.
Li Rojavayê Kurdistanê bi taybet li derdora Dêrka Hemko û deşta Hesinan û beriya Qereçoxê ev Mêwe dihate dîtin lê mixabin noke pir kêm maye, ew jî bi sedema Cotarî û çêrandina Ajalan.
Ji bo pêwîstî û giringiya wê, hem derman û hem xwarin, gerek Cotyar agahdar bin û dinav rez û bexçên xwe de biçînin.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…