Zîlan Hemo .
li min nepirsin, ez tenê dînek im
tenê stêrkeke vemirî,
di ezmanên tiji stêrk de me
tenê keştiyeke bê siwar
û bê armanc im di deriyaya vala de me
tenê peleke zer im,
di nav pelên weşiyayî de me
tenê xeyalek im,
di labîrenta xewnan de me
tenê cinek im,
di şkeftên xeyalên zarokan de me
tenê tîpek im,
ji helbesteke hunda me
tenê tîpek im,
ji helbesteke hunda
ya helbestvanekî serxweş im
tenê dilopek rondik im,
ji her du çemên hêsiran im
ev tenê ez im,dînek im
ne kesekî din im
kevirek im,
li ser goreke bêxwedî me
kulîlkeke biçûk im,
di nav gurzên striyan de me
êşek im,
di nava hezar birînan de me
bîranînek im,
ji bîranînê ji bîr çûyî me
kenekî qurçifî,
li ser lêvên çilimisî me
pêtek agir im,
di volkana eşqê de me
rêwiyekî li ser riyeke dirêj im
rê westiyaye ji meşa min,
lê rawestgeh tune ne…
tenê xeyalek im,
di labîrenta xewnan de me
tenê cinek im,
di şkeftên xeyalên zarokan de me
tenê tîpek im,
ji helbesteke hunda me
tenê tîpek im,
ji helbesteke hunda
ya helbestvanekî serxweş im
tenê dilopek rondik im,
ji her du çemên hêsiran im
ev tenê ez im,dînek im
ne kesekî din im
kevirek im,
li ser goreke bêxwedî me
kulîlkeke biçûk im,
di nav gurzên striyan de me
êşek im,
di nava hezar birînan de me
bîranînek im,
ji bîranînê ji bîr çûyî me
kenekî qurçifî,
li ser lêvên çilimisî me
pêtek agir im,
di volkana eşqê de me
rêwiyekî li ser riyeke dirêj im
rê westiyaye ji meşa min,
lê rawestgeh tune ne…