Hunermend û mafê Helbestê!

Adil Xelîl, Swîsra
Îro ez dixwazim li ser Helbestvanekî kurdnetew û welatperwer ku, mixabin, gelek Helbestên wî bûne Stran û bi dengê Hunermendin hêja, wek Hunermend Mihemed Şêxo, Mehmûd Ezîz Șakir hatine gotin, lê ev Helbestên ha bi navê wî nehatine naskirin. Wek: Rêwiyo, Emîme Emîne, Axîna min tim ji dil tê, were were nik min rûne, Xwedê çawa gul wa çê kir, «Ez bûme pîrê xemcivîn?» u.h.d.
wêne: Hilal ê Botanî

Ev Helbestvan Hilal ê Botanî ye, bavê Hejar, ku ta îro li bajarê
Qamişlo dimîne û hêvîdarim rojên xweyên xweştir hê jî derbasbike.
Helbest
a Rêwiyo, yeke ji wan helbestên wî, ku bi Awaz û dengê Hunermendê hêja
Mehmûd Ezîz û M. Elî Şakir hatiye gotin. Ev Helbest xwedî çîrokeke
taybete û gelek ji guhdarên kurd nizanin bo kê û li kû de ev Helbest
hatiye ristin.
Helbest a Rêwiyo di 13 -14.09.1975 -an de, li Bêrûdê,
Lubnanê, ji bo Ismaîl Hesaf, ku çû Yekîtîya Sovyêtê bo xwendinê, hatiye
nivîsîn. Helbestvan Hilal gelekî ji Ismaîl hezdikir û orta wan pir xweş
bû, hin di karê siyasî de û hin jî weke mervantîyê (Ismaîl xalê zarokên
wîye). Êdî dema ku ewî Ismaîl bi rêxist, hestên wî yên Helbestvanîyê
germ bûn û xwîn a wî ya bêrîkirinê jî keliya û ev helbest a Rêwiyo hate
ziman.
Rêwiyo, Helbesteke ji peyvên rojane resen, kûr û tijî
bêrîkirin û hezkirin hatîye nivîsîn, hema tu di bê je qey bo du aşiqan
hatiye nivîsîn.
Weke ku helbest çawa xweş, nazik û sivike, wilo jî
Awaz a wê bi rehetî cihê xwe di dilê mirov de digire. Ji xwe Meqamê
Seba, ku di nav Kurdan de pir şewat û bêrîkirineke kûr dide xuyakirin,
xwe li helbestê vegirtiye û li gor wê hatiye, ya ku xweştir jî kirîye,
ew dengê Hinermendê hêja Mehmûd Ezîz e, ku wilo bi şewat cihê xwe di
dilê her guhdarekî de girtiye. Li dawiyê ez vê stranê jî bi dengê
Hunermend M. Ezîz pêşkêşî we dikim.
https://www.youtube.com/watch?v=yVmG6i6o5e0
Rêwiyo!
Rêwiyo, xatir bixwaze
Bera dilê min bê xem raze
Tu ji min re bûyî xweş awaze
Rêwiyo, xatir bixwaze
**********
Vê riya dûr tu dikî here
Nizan im çi çax tê vegere
De her rêwiyo xwedê bi te re
Rêwiyo, xatir bixwaze
**********
Hêvîdar im pir nemîne
Cerg û dilê min nek bi xwîne
Xerîbî ne tu hêlîn e
Rêwiyo, xatir bixwaze
**********
Ciyê te li bin baskê min e
Li nav herdû mijankê min e
Li nav hil û mûryê min e
Rêwiyo, xatir bixwaze
**********
Çavê min tim li hêviya te ye
Xeynî te ji min re tune ye
Çima te ha ji min tune ye
Rêwiyo, xatir bixwaze
**********
Tu bi silametî vegere
Ber çavê min here were
Cerg û dilê min ji te re
Rêwiyo, xatir bixwaze.
**********
Helbest: Hilal ê Botanî
Gotin û Awaz: Mehmûd Ezîz & M Elî Şakir

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…