Çima Azadî?

Vejîna Kurd
 
Di ferhenga jiyanê
de “AZADΔ peyveke bi pirwate ye û bi jiyan, hebûn û mirovahiyê ve
girêdayî ye. Dema ku mirov li ser azadiyê diponije hest û ramanine curbecur
payebilind ligel wî peyda dibin. Ne tenê mirov li azadiyê digere, lêbelê hemû
giyanên zindî jî doza azadiyê dikin. Dema ku tilûrek di qefesê de li ber xwe
dide yan xemgîn be, ma ne ew jî dixweze ku azad bibe û baskên xwe di dawa ezmên
de azad bike û wek dixweze bifire?!
 Azadî ne tenê diruşm û daxwazeke siyasî ye weke ku pir kes wisa dinasin, lê di rastiya xwe de azadî daxwazeke xweristî û mafekî rewa ye. Jiyana bi bend û sindifkirî jiyaneke bê wate ye, dema ku mirov di gotin, kar û nihêrînên xwe de na azad be, tucarî nikare bigihîne armanc û daxwazên xwe, her weha milet û civak jî wisa ne. Ji wê bêtir; mirovê ne azad nikare xwe ji nexweşiyên xwe yên derûnî û civakî jî biparêze. Ma gelo kesê ku nikare xwe biparêze ewê çawa karibe doza pêşketin û pêşvebirina civakê bike û   xwe wek rêber bibîne?! Azadî; mejiyê mirov pêşve dibe û dihêle ku derbasî asata nayabdariyê bibe.
Li beramberî azadiyê bindestî, zordarî û destlatdarî hene û bend û keleman li pêş azadiyê çêdikin û azadîxwezan bi zîndan, lêdan û carina bi kuştinê jî seza dikin. Lê çendî zordarî û sezakirin hebin, vîna azadixwazan lawaz nabe û dest ji doza xwe bernadin û divê her kes vê rastiyê bizanibe. Ta ku azadîxwez bigihînin armanca xwe ya pîroz û li nîvê rê venekulimin, divê zanînê ji xwe re bikin rêber û nebêjin ku tenê hêz dikare azadiyê peyda dike.  Bêguman azadî; mîna xweristî û parastina mayînê tê naskirin, ew  dihêle ku mirov bi hemû hêz û vîna xwe li hember pirsgirêk û bendên çêkirî raweste û hertim li azadiya xwe bigere. Lê hin mercên wê hene û zor pêwîst e ku mirov hajî wan mercan hebe. Kesên ku azadî nasnekirine, ma gelo ew dikarin wê bikar bînin û nebe tevlehevî?! Azadiya ku rêzgirtina yasaya mirovahiyê negre ew ne azadî ye. Ji hêleke din ve, divê mirov li benda mercên azadiyê nemîne, ya rast ew e, ku mirov mercên azadiyê peyda bike.
* rojanama REWŞEN hejmar 25
 

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…