Baş bû, ku partiya Erdogan AKP xewna standina piraniya dengan bi tenê xwe ji dest da, da ku serdestiya an „hegemonya“ wê û piştgîriya wê ya veşartî ji bo Apociyan, ji niha ve, jar an „qels“ dibe.
Di vê yekê guman tun ye, ku HDP projeyeke dewletê ye, da gelê Kurd ber bi Tirkbûnê ve bibe. Û ew îro bi serket, ji ber ku gelê Kurd li bakurê Kurdistanê, ta niha jî, raza ye û gora xwe bi destên xwe dikole!
Selahattîn Demirtaş ê nenas, dewleta veçartî ew pêdakiriye û dewlet wî dide peş (li şûna Öcalan!!!), Öcalan bixwaze jî (bê guman dixwaze) lê nikane wî biguhêre. Lê hene li gor tevdana Öcalan nabe kesek ewqas bibe navdar „populer“, xasma di nav rêhevalê wî de. Her jî ber vê yekê, wê nakokiyên navxweyî di nav refê Apociyan de çêbibin.
Tirkiye ber bi tevliheviyekê „kaosekî“ ji heralî ve diçe. Ew tevlihevî dê parçebûnan di partiya Erdoganî de bîne holê.
Wê millet birçî û bêkar „eware“ bimîne. Hîngê sed milletwekîlên HDP jî hebin, ji wan astengiyan re nabin çareserî.
Ev tevliheviya „kaosa“ ku Tirkiye bikeviyê, ji bo wan, yên hembervaniya „mixalefeta“ pêşberî Apociyan, Kemalîstan, Olperestan dikin, baş e, ji ber ku di wê tevliheviyê de, wê hêza tevayî „qeweta mutlak“ ya Apociyan li ser pişta gelê me bişke. Ji her curre mirovan, rêxistin, heya Mafya sererd û binerd, dê bixwazin ew ji bibin hevparên „şirîkên“ va mutlakbûna Apociyan. Û ji vê jî, Apocî wê deselatiya xwe winda bikin.
Van salên ku li Tirkiye aramî hebûye, wê aramiyê bes alikariya Apociyan kiriye, ku ew xwe rêxistinî bikin û bibin xwedî hêz, ji bidestxistina şaredariyan ta ya niha miletwekîltiyan. Apocî di tevliheviyê de, wê nikanibin peş de herin.
AKP dibêje HDPê: Herin bi Kemalîstan (CHP) û Faşistan (MHP) re hevbendiyê „koalîsyonê“ li dar xînin. Ew dibêjin: Madem hûn dibêjin hûn serketiyên hilbijartinê ne, fermo herin bi hev re deselatê „hikumetê“ ava bikin. Ango partiya Erdogan lingê HDP têxe sola teng de.
Li gor bawriya me:
Divê mirov pesn û rêklama vê serketina Apociyan neke. Divê mirov bi vekirî bibêje: HDP Kurdan ber bi Tirkiyebûnê ve dibe û divê vê metirsiyê „xeterê“ ji gelê xwe re, û ji cîhanê re, bide xuyakirin. Yan em bi serketina wan şad nebin. Tersê wê yekê, em xemgîn bibin, ji ber ku ew metirsiye bo pişaftina „asimilasyona“ kurdan e. Wê di rojên ne dûr de, ev rastî „heqîqet“ were xuyakirin.
Bila em di rojên bên de li benda van bûyeran bin:
1 – Öcalan wê bi awayekî dilnevîn û nerazîbûna xwe li pêşberî Selahattînê xwe bide xuyakirin, tevî ku HDP wê berdana wî bixwaze, ji zinadana, ku ew tê de hatiye paristin, wekî bihayekî bo pejirandina HDP ji Deselatdariyeke nû re. Öcalan dizane ku gava ew derkeve, wê hîç hukariya wî siyasî li ser bûyeran nemîne, wê ev koçber li ser axaz û dilxweşiya Tirkan, ya Selahttînê Öcalanî be.
2 – Parçebûnek ji ber mijara kurdî di nava AKPê de pêda bibe, an jî AKP wê bi neyarên xwe yên kevin re li hev bê, wekî CHP û MHP.
3 – Deselatek „hikumetek“ bi aliyekî ve HDP piştergîr an di nav de, wê bê avakirin, hema eve wê axazên gelê me bi cîh neyîne, û tenha PKK ji tengiya wê ya siyasî-leşkerî piçekî azadtir bike.
4 – Yasnakirina „zagonkirina“ Grîllayên Apociyan li Kurdistanê (wek hêzeke polîsan) an (Koy Qorociyan), da gelê Kurd bidin bin darê zorê, weku Asayîşa PYD li Rojavayê Kurdistanê kar dike û gel ji ber wê direve derveyî welêt.
5 – Wê tevgera niştimanî Kurdistanî, ku bo gelê Kurd azadiyê û serxwebûnê, an jî Federaliyê an Autonomiyê dixwaze, li teviya Kurdistanê, wekî hêzeke dij bi biratiya gelan, dij bi Demokratiyê û dij bi pêşveçûnê, bite xuyakirin… û hêrişkirin.
0806.2015
Encumena Niştimanî Kurdistanî-Sûriye