Çavên min vemirîne

 

Mehmûd Badilî

Çûkên li ser riwê te yî berberokî
awirên min yên derbeder
nikil dikin.

Kûzê bêhrîkirinê derizî ye
shewata hêsirên min
bi ser xilmashiya kulîlkên
rêrexan de dilop dike

Destê min ji min ketin
ji hilgirtina firishteyan
û avjeniya di bin baranê de

Ez ne çiya me
berfê li ser dilê xwe kedî bikim
Ez ne bîr im
henaseya avê di kûrbûna xwe de
biçikînim
Ez helbestvanekî tim 
li ber xwe dikevim 
kêlîka ku te li bîr nînim.

Li guherên biyaniyê
xwetenahiya xwe li ser bêhna peyvên te diçêrînim.

Were binêre..
Cotê çavên min
di xwelîdanka bendewariyê de
vemirîne.

10.07.2014

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…