Rezoyê Osê di bîranîna sêyemîn de

  Samî Ehmed Namî 
 
Dema min xwe amade dikir ko reşbelekekê di bîranîna sêyamîn ya Xwedê lê xweş be Rezoyê Osê de binivîsim, ez li hevpeyvînek e torevanî bi pênûsa helbestvan Konê Reş ko di malpera Welatê Me de hatibû weşandin rast hatim.
Min hevpeyvîn bi germî xwend. Mixabin xwendina wê hinekî ez dilsar kirim!!.
Gelo çima? 
Di berdewamiya xwendina wê hevpeyvînê , min kêmasiyek dît, ko ez ne di wê bawerîyê de bûm ko bi taybetî ew kêmasî ya vî nivskarî be. 
Nivîskar bi ferehî hevpeyvîna xwe berdewm dike ta ko dibêje:
….Tevî vê qedexebûnê jî, wan ” 
Mebest jê nivîskaran” di tev cureyên edebê de nivîsandine û gelekan ji wan xwe bi berhemên xwe berz kirine û nav û deng dane wek: Helîm Yûsiv, Fewaz Husên û Jan Dost di romanê de.. Ehmedê Huseynî û Tengezarê Marînî di warê helbestê de.. Deham Ebdulfettah, Berzo Mehmûd û Derwêşê Xalib di warê ziman de..Mehmûd Sebrî, Dr. Ebdilmecîd Şêxo, Heyder Omer û Ez di warê Lêkolîn û nivîsên têvil de….. 
Malava, ma wilo ye ko te zû zû Rezoyê Osê û ked û xebata wî di warê nivîsandin, hûnandina helbestan, lêkolîn, rexne û fêrkirina zimanê kurdî bi kû derê de bê ser û şop berdaye. 
Ew berhemên bi naverokên xwe dewlemend û giranbuha wek: Pênc çîrokên kurdî gelêrî yên zarokan.
Dîk-dîko, Libhinarê, Bavê Hepûn, Şengê û Pengê û Finda Şemal.
Herweha dîwana helbestan ya bi navê: Kevoka Min.
Sê pirtûkên ko anha li bajarê Diyarbekrê ji aliyê weşanxaneya Lîs ve li ber çapê ne. Xilmaşî.Tûjik. Merganê.
Pirtûka kurteçîrokan ya bi navê Civîna Pêlavan ji weşanên weşanxaneya Lîs. Diyarbekir. Kewçêr 2011. 
Pirtûka bi awayê rexne: Uzunname . Rexna Li Rexnê, ew jî li Diyarbekrê li ber çapê ye.
Piştî vê raxistinê, qey ne ji mafê me ye ko bipirsin: 
Gelo bi hûnandina pirtûkeke helbestan Rezo nabe Helbestvan?.
Bi nivîsîna van her pênc pitûkên zarokan Rezo nabe Çîroknivîs?.
Bi çapkirin û weşandina çar pirtûkan Rezo nabe Nivîskar?.
Bi nivîsîna pirtûka rexneyê, Rezo nabe Rexnevan?.
Bi nivîsîn û weşandina lêkolîn, rexne û gotaran di nava rûpelên kovar, rojname û mihrecanên çandî de, Rezo nabe xwediyê roleke giring di rêza torevanên kurd de?.
Bi fêrkirina zimnê kurdî, ko Rezo di cîgehên teng û veşartî de xwendevanên xwe hînî xwendin û nivîsandina kurdî dikirin, Rezo nabe mamostayê hînkirina zimanê kurdî?.
Ma gelo ne zimanzan bû?
De ka emê bersiva van pirsan pispêrin raya xwendevanên birêz.
Rezo.. Xweş bawer be hîna cihan ji wefadarî û wefadaran vala ne bû ye.
Hevalên pênûsa te, xwendevanên nivîsînên te, şagirtên te yên fêrkirina zimanê kurdî di cîgehên teng û veşartî de û guhdarên dengê te, bi tu awayî te ji bîr nakin û her û her tê di hiş û bîra wan de bimînî û wê bi te re her wefadar bin. Wek wefadariya te ji milet û zimanê kurdî re.
Rezo bi hatina bîranîna te ya sêyemîn. Ez bi bawerî û bi dilgermî dibêjim: Rezo, tû nayê ji bîr kirin û tê di azmanê rewşenbîrîya kurdî de her zindî bimîne.
Çima?
Çiko berhem, ked û xebata te her dem şahidên rastgo ne, ji wan bîr û baweriyên te re.
De bi aramî li goristana gundê Dekşûriyê raze
Delşûrîya ko her û her tu evîndarê xaka wî bûyî.
Seyda Melayê Cizerî dibêje:
Gazindeyan ji kê kim, ji kê bikim şikayet.
 
 
Stockholm. 2013.03.04

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ehmed Tahir

Yarê ne xuya ye lo

Dilê min dêşê

Cih û war ziwa ye lo

Serê min dêşê

Milet jar û geda ye lo

Di zor û kêşê

Her yek ji hev cuda ye lo

Bê qad û bêşê

Rêber ne…

Dildar Sheko

Berî bi çend salan li Zanîngeha Rojava (di bîhnvedana havînê de) min dersa -Romana Cîhanî- dida. Bi gelemperî li ser zagon, pêdivî û şêweyê darijtin û amadekirina Romanê em radiwestiyan.

Nimûne:

1- Zagon; di darijtina Romanê de divêt yê nivîskar bê layen be da bikare rastiya serdema Rûdanê ji hemî aliyan ve…

EBDILBAQȊ ELȊ

Gelo çima desthilata dogmatîk gendel dibe?.

Çima kargêriya polîtîkî û aborî ya her desthilata ku rêbazeke bîrdozî digire têk diçe?.

bê gûman ev ne pirsin raporte ne,lêbelê ew pirsên bingehîn in ku me dixin pêşiya rastiya nexşeya siyasî û rastiya siyasî ya gel,û neteweyên ku bi kiryarên bîrdozî…

Adil Xelîl

Ji dûr hatin.

Bajarekî nenas, koçberin, dîsa xerîbin.

Her tişt wan diqewitîne,

Careke din wan bi dûr dixîne.

Mijek sitûr li wan rasthat

Ta bi qotê serê xwe

Di navde çûn

Mijek sitûr ew dorpêç kirin.

Çi mêrin, lehengin!

Bi hêvîyan…