Koça helbestvanê hêja Arşevê Oskan

Mihemedê Seyid Husên

Jana peyamê hingavtime
xemgîniya kêferatê bi kula
penceşêrê re dagîrkirime

ji kovanên dil azirîme
xuricîna lixêvên newaziyên
coşdar li min sincirîne
yadîgarên şahlewendî
pelmarî hestên min bûne
kenyana rûdêmê li hevhatî
tucar jibîr nakim
behremendiya afirandinê
bi stêrkan re pevçiniye
berê xwe ji heyvê guhertiye
çima ku para wî
li evîna qedexe xistiye
çima ku li penaberiyê
xewnên bê reng û deng
bê dîmen û henasên
geş û gewez raçav nabin
çima ku pêwendiyên me
bê nasname hevdû gerden nakin
kêliyên zor û sitemiyê
ji ser singa me mişext nabin
roka xawer ji nêv taristanê
keskesoran li ber sura
bayê hêwa pêşwaz nakin
çima omîdên me
bi gulawazên serkeftinê sertac nabin
bi zimanê yekgirtinê rêbaz nabin
mîna wezge û siparde
şêwezariya mercên jiyanê
bi hev re pêngavan nadin pêşbêniyan.
          *  *  *
mixabin keko
şwejiyana aloz û kêmçare
derfet nedaye ku
hest û agadariyên xwe ji te re
bi têrutesel şîrove bikim
li ber têledirkên sînoran
bê vîza destaneya hezînê
di dilê min de lûsiyaye
ji kevçika dilê xembar
pakrewaniya giyanê gorbihuştî
ku hêj li xaka pîroz
mîna berbanga xunavgirtî
nebûye mêvenekî xoşewîst
hêj ji nêv çelengiya peyva resen
mîna xameyar û wêjwdost
li gel hemerengiya xwerista welat
li ser kohên çiyarêzên Kurdistanê
serê xwe helmût rakiriye
mîna birîna kulîlkê
ku her bi comerdî bînê
li mirovaniyê biparvedikî
mîna simbilê genimê
Bîrkinêza xopan
ku li zeviyên pîtdan
berz û bala xwe li badikî.
         *  *  *
naxwe ku jiyan
rêwingiyeke demdirêje
wisa jî Arşevê Oskan
giyanê xwe dabû pêş
tenha bo ku evîn rêya
koromîdan ronî bikî..û
zeman destelatdariyê
li her tiştî bikî
herweku xwedê jê xweş
bi heman gernejîna çakbîn
hemî kul û derdên şîngiran
ji dilê hemrahên xwe dûr dikî
ku tê bîra min yekser
hest dibim ku dilê min
hevgehînekê jê dixwazî
belbî birînên min û xwe
pê derman bikî.
bi wan tiliyên ku timî
ronî diweşandin
gurzên gulan bi ser
agir de dibarandin…û
îro mizgîniya hevdîtinê
radiguhêze civanê evra
weku ji zarokî ve hewl daye
ku evîna peyvê û derbirîna azad
li ser navê xwe saman dikî.
          *  *  *
jêmayên wî berbang qedexe ye
hêviyên birîdar û kê gul çinî
keştiya penaberan û xewnistan
awazên evînê û govara Zevî
dê li ber dadgeha roja paşdawî
bîneriya xwe tevlî
cemawirên xwendevan
di mnagirtinên pirotistêriyê de
bîneriya xwe bo wî bibêjin…û
lêbexşînê jê re bixwazin
bo çaksaziya helbestê
pêkuristina peyvê
bo zimanê dayikê yê mader…
afirandina wêjenivîsî
bo hevoksaziya helkefê
li ser rtim û awazên evînê
em dê bi hev re
bigihên heman civînê
li Bîrkinêzê cîgehê makzayînê
li nêv baxistanên bihuştê
bi xaksamaniya bextewar
ya bav û kalan bête sipartin
lezbîriya afirandinê ya çakbîn
hogirîna helkefta hevgariyane
le ekama jana salixê bêqidoş
bûme yarîgeha şînenîgeriyan
di nêv xilobata sergerdanê de
min jî herçar semt wenda kirine.
           *  *  *
vêca bo serdanekê ezê
sînorên qedexe bişikînim
tenha bo neryana dawî
çavên xwe bi dîtina te kil bikim.
herwiha nema zanim
di vê bêganeya malwêran de
li ser te bigirîm
yan li ser xwe…û
çawa ezê li ser te negirîm..û
tu mîna baqê nîvco
bi şahiya hevdîtinê..û
hêsirên xatirxweztinê şanebûye
di Keştiya penaberan de
eware û derbider
li te geriya me…êca
çawa ezê li ser xwe negirîm…û
bextreşiya ku bê vîza mame..û
hêj ew helbesta ku
te ne nîvisandiye
min nexwendiye.