N.beyro
Jiyan ezmûneke taybete ji mirovên hişmend û zana re .tenanet ew kesên jiyanê terxandikin ji bervaniya diber gel û milletê xwe de û kêşa wan li ser milê xwe dihilgirin û xwe dibînin berpirsyarê belav kirina aştî û azadiyê û wekheviyê,
Jiyan ezmûneke taybete ji mirovên hişmend û zana re .tenanet ew kesên jiyanê terxandikin ji bervaniya diber gel û milletê xwe de û kêşa wan li ser milê xwe dihilgirin û xwe dibînin berpirsyarê belav kirina aştî û azadiyê û wekheviyê,
Ev kes bê guman ezmûnê serkeftî bibûrînin û navê xwe biserfirazî li şûna xwe dihêlin.
Di baweriya min de weke kesekî ku mamostayê hêja EBDIL REHMANÊ ALÛÇÎ ji nêzîk ve dinasî , yek ji wan kesên erkê xwe bi serbilindayî divê qûnaxê de pêk anî, xebatkarekî xudan bîr bu, bawerî bi mafê gelê kurd yê rewa hebû, tevlî astengê salên dirêj ji xebata wî û reşwa kurd tê dibûrîn li hemî deverên kurdistanê.ez dibêjim di baweriya min de
çi kesê ALÛÇÎ di nasî û nûçeya koçkirina wî bihîst ,dilsar û xemgîn û behitî ma , ji ber ku di jiyana xwe de çi ya konevanî û çi ya rewşenbîrî mirov bu bi hemî wateyên gotinê .
çi kesê ALÛÇÎ di nasî û nûçeya koçkirina wî bihîst ,dilsar û xemgîn û behitî ma , ji ber ku di jiyana xwe de çi ya konevanî û çi ya rewşenbîrî mirov bu bi hemî wateyên gotinê .
dilê herkesî digirt nemaze xebatkar û kurdperwerên bi dostanî û hevaltiya wî şanaz û serbilind , hestek li rex wan peyda dikir ku hrdem berevaniyê diber kêşa kurdewariyê de bikin, hişmendekî dilnazik ji her bûyerkê derd dikêşa û xem dixwar , rewşenbîrekî xudan hilwîst û bawernameyeke bilind, konevanekî xudn rêbaz bu , zimanzan û lêkolînerekî dîroknas , helbestvanekî hest tenik ,dewlemendê hiş û zanînê bu ,kêşa tevaya milletên sûrî li mile xwe dihilgirt ta ku bawernameya rêzgirtinê ji rewşenbîrê kurd û ereban bi tevahî wergirt.
bi pênûsa xwe mêjoya hebûna kurdan li deverê teqez dikir û bersiva nivîskarên regezperest dida bi şêweyekî durist û diyar dikir ku kurd kevintirîn millet roj hilata navînin û çawe bûne misilman bi baweriyên xwe ne bi şûrê zorê mîna netewên din , û teqez dikir ku bavê peyaberan IBRAHÎMÊ XELÎL silafê xwedê li serbin kurde û ji Kurdistan dest bi belav kirina nameya xwe kir û kurd bûn yên nameya islamê zindî hiştin , lê mixabin îro berhemê berevaniya islamê ji xwîna zarokên xwe didn .
Di kesayetiya ALÛÇÎ de taybetiyeke sereke hebû, ku di karî pêwendiyê navbera islamê û konevaniyê de peyda bike û rêbaza BERZANIYÊ bav divî warî de diki re nimûne .
Ji solîna kurdewariyê rêbaza BARZANÎ ava zelal dinoşî û nameya wê li herderî belav dikir .
Di peyv û gotarên xwe de gotinên nazik û nerm di pijirandin û bi hesanî ramanên xwe digihandin guhdaran. Dil fereh bu, ji hevalên xwe hizdikir , cudayî navbera xwe ûwan de nedihişt, rêza wan digirt û liser wan hêvî girêdidan , dûrî xap û fen û leystokên siyasetê raman dibu , mêr bu di gotinên xwe de , tucarî çavê wî ji hêza dijmin nedişkest , li rex wî jiyan hilwîst bu , berevanê baweriyên xwe bu li her derî.
ALÛÇÎ piştevanê biratiya kurd û ereban bu , pîlanên rijîmê û nakokiyên derbarî vê yekê diraxistin û bêguman dikir ku pêwendiyên navbera herdû netewan mezintirin ji aloziyên rijêm peyda dike û dixwazê agirê rikberiyê gur bibe.
Evê yekê kir ALÛÇÎ rêzeke taybet û bihayekî gira nav çivaka erebên hişmend û şareza de big re.
Di kesayetiya ALÛÇÎ de taybetiyeke sereke hebû, ku di karî pêwendiyê navbera islamê û konevaniyê de peyda bike û rêbaza BERZANIYÊ bav divî warî de diki re nimûne .
Ji solîna kurdewariyê rêbaza BARZANÎ ava zelal dinoşî û nameya wê li herderî belav dikir .
Di peyv û gotarên xwe de gotinên nazik û nerm di pijirandin û bi hesanî ramanên xwe digihandin guhdaran. Dil fereh bu, ji hevalên xwe hizdikir , cudayî navbera xwe ûwan de nedihişt, rêza wan digirt û liser wan hêvî girêdidan , dûrî xap û fen û leystokên siyasetê raman dibu , mêr bu di gotinên xwe de , tucarî çavê wî ji hêza dijmin nedişkest , li rex wî jiyan hilwîst bu , berevanê baweriyên xwe bu li her derî.
ALÛÇÎ piştevanê biratiya kurd û ereban bu , pîlanên rijîmê û nakokiyên derbarî vê yekê diraxistin û bêguman dikir ku pêwendiyên navbera herdû netewan mezintirin ji aloziyên rijêm peyda dike û dixwazê agirê rikberiyê gur bibe.
Evê yekê kir ALÛÇÎ rêzeke taybet û bihayekî gira nav çivaka erebên hişmend û şareza de big re.
Erê mamosta EBDIL REHMAN demên dirêj dîlê zindanên rijêmê nema ,lê belê gorî baweriyên min li seranserî jiyana xwe dîlê gel û kurdewariyê bu ,çimkî xema her tiştî dixwar û bûyerên dijwar hedem li hestê wî yê nazik siwarbûn û di encam de hêza nexweşiyê bilez di giyanê wî de belav bu, nemaze ku nêzîktirîn hevalên bawerî biwan tanî dilpakiya wî mixabin ji berjewendiyên xwe re terxankirin.
berhemê xebata wî tucarî bê hûde naçe û navê ALÛÇÎ wê bimîne gelawêja geş li ezmanê kurdewariyê , nifş û xortên nûjen wê xwe lê dorpêçbikin.
Ji yezdanê pak hêvîdarin , çawe diê ALÛÇÎ fereh bu ,cihekî mîna dilê wî di buhişta xwede jêre terxan bike.
Ji yezdanê pak hêvîdarin , çawe diê ALÛÇÎ fereh bu ,cihekî mîna dilê wî di buhişta xwede jêre terxan bike.
Dêrik 27.5.2012
Siwan20@hotmail.com
Siwan20@hotmail.com