Ez û dil.. Diyarî giyanê nemir (Miş`el Temo)

 
Miş`el Osman (Bavê Nisrîn)

De bêje dilo de bêje
çendî keser
te hembêzkir
te çendî dojeh sarkir
çendî bizot te hilgirt

De bêje dilo de bêje
Tu bi xwedêkî de bêje
Ma qey ne besin
Keser û bizot li hêlekê
Û derdê xerîbiyê
Li hêleke din şax vedaye..
Û bi ser jiyana min de
Perdeyên reş berdane..
.                .                  .
Bêje dilo bêje
dibe ku jiyan derew be
Dibe ku paşeroj leylan be
Lê bi hezaran dil wekî te
Têne lorandin
Û li ber bayê xerîbiyê
Têne herifandin..
Te ha jê heye dilo
Gelek ji
Homanêd me li ser hovkan
Dilêr in..ayîndar in..pendyar in..canvejîn in..
Lê di çalên kûr de
Halanên xwe bin ax kirine.. çavdêr in
Li ser wê axê
Maseyên ji xwîdanê
Berfireh dikin
Bi çingîna peyalan re
Xwînê difroşin
Welat difroşin
Te ha jê heye dilo
mêrxas bê tirs
tevî ravyarê mirovan
ne ji bo mirinê
bo azadiyê
bo jiyanê
têne hilweşandin
Girtî di xewnên xwe de
dikin qêrîn
te ha jê heye
pelên daran di payiza
Emrê min de
 diweşin
Te ha jê heye
Derbiderî, biyanî
Di birîna min de
sed birînî vedikin
Bêje dilo bêje
Tu bi xwedêkî bêje
Derdê min û xwe
Ne tenê carekê bêje.