Peymana telaqreş

 

Diyarî bo siyasî û rewşenbîrên Kurd. Ev helbest bi awakî galtebêj hatiye hûnandin, bi hêvî me hûn, herdû alî, dilê xwe negirin. 

Beyar Umer

I
Yaho, yaho, ev kî ne?!!
Yek saxlem e, sê kurmî ne.
Do bêbext in, çar kovî ne,

Partîzanên kurdewarî ne.
Yaho, yaho, ev kî ne?
Yazde partiyên kurdî ne,
Partiyên kurdê Sûrî ne,
Ne yazde ne, sed serî ne.

Yaho yaho ev kî ne?
Hemîd û hekîm du partî ne.
Hemê û Alî du Yekîtî ne,          
Ev çar hizbê dermalî ne.    

Ezzo û Tahiro ber derî ne,   
Hawara xwe birin Nisredîne. 
Nesir dibê esil Salih e,     
Raya wî jî rast û esih e.   

Yek ji derve dibê ev şerm e?
Gedo dikenê dibê nerme nerme,  
Xudê razî, nabê sergerm e,
Havîn e dinya germ e.

Ya dî jî em gelek jimar in,
Hin serbar in hin binbar in,
Lê ne xem e, em her bêkar in,
Karê înê dîsa çend zar in.

Karê me civata niştîmanî ye,
Gelek zehmet û bargiranî ye,
Xelkê jî pê ve mijûl bikin,
Wan çavkor û sergêj bixin.

Hilalo jî bûye hizbek,
Hizba wî jî nabê gundek.
Kes bi çapka wî napîvê,
Şensê me ne zêr e ne zîv e.

II
Li van partiya van serbîra,
Êrîş berdane rewşenbîra,
Bê şerm in, û bê tevdîr in,
Bêkêr in, ne ku bê xêr in.
Em ji hev re xweşmêr in,
Ji xelkê re qelsemêr in.

Yekî ji wan xwe da navî,
Go: Bes e êdî bêbavî,
Ev çi pênûsên zêdegavî.
Yê dî go: Heval, çi bela va ye?
Derdê me qey ne bes e,
Jixwe eyin dora va ye,

Qurqura Siyamend û Kalo ye,
Yek jê guriyê nûza ye,
Yê dî jî guriyê qeda ye.
Em dikin nakin, nayên raye.

Namekê ji wan re binvîsin,
Dema van peyva bibhîzin,
Wê`j tirsa bi xwe de bimîzin,
Nema êdî bi dûvê xwe dilîzin.

Ma wella van em tar û mar kirin,
Bêqîmet û bê rûmet kirin,
Hevalên me jî li me harkirin,
Milet bi me bêbawer kirin,

Ev çi pênûsên bêfedî ne!
Ma hûn nizanin em gundî ne,
Em ne zarên şaristanî ne,
Em qebûl nakin rexnê birîna,

Ji pêşya me rakin van stirî ne,
Ne hemû jî xirabî ne,
Bi van rexnê nexweş,
Nik xelkê em bûn rûreş.
Belav bikin beyana hawbeş,
Peymana roviyên telaqreş.

III
Birahîmek çû, me go:
Mala Xudê ava ye,
Ma çi xêr e! xudêhiştî,
Birahîmê dî jî ha va ye,
Herdû jî li wan xweş naye.
Tew Deham sîrek naçê
Bi xwedê ji me qebûl nakê
Zavê wî jî wek dîkê sor e
Xalis jî kelgerm e, bêpor e
Hewas jî çilo forta didê
Hew zanê xwe bi kûve bidê

Pênûs tûj e, zendê xwe badin
Em ticarî ser hev nadin
Ji berê de halê me wa ye
Eşîrtî û dubendî, bê mifa ye
Lewre barê me hê paş maye
Mafê Kurda tim wunda ye

Ta rewşenbîr û siyasî wa bin
Em ticarî gokê bi dest naxin
Milet jî bindest û binbar bin
Tenê bêjin em partîbaz in.
Ta em wilo bibin hezar kerî,
Kurdîtî jî wilo naçê serî.
 ———

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Konê Reş

Wek ku diyare, Kurdistan bi çiyayên xwe, hem jî bi şoreş û serhildanên xelkên xwe navdar e…Û tevî qedexebûna zimanê kurdî, perçebûn û bindestiya gelê kurd, gelek lehengên bi nav û deng, di warê nivîsîna bi zimanê kurdî, hunandina helbestan, danheva folklor û weşandina kovar û rojnameyan de, di…

Zara Salih

Bêguman, dema ku em behsa tovê bîroka hişiyariya neteweyî kurdî bikin, wê pêşî navê helbestvan û feylesûfê mezin Ehmedê Xanî (1650-1707),were ser ziman. Xanî tê naskirin mîna bavê hişiyariya neteweyî ya hemû Kurdan, ku eger em vê bîroka giring di çarçeweya dîrokî de binirxînin, wê Ehmedê Xanî bi sedê salan…

Mislim Şêx Hesen – Kobanî

Pêncî û çar salan di bin desthilatdariya malbata Esed de, gelê Sûriyeyê rastî cureyên herî hovane yên sitem û binpêkirina mafên mirovan hat. Hêzên ewlehiyê destê xwe li ser welêt teng kir, rejîma malxur ku rûmeta mirovan û mafên bingehîn paşguh kir. Di van salan de, sûcên…

Fewaz Ebdê

Piştî 25 sal di girtîgehê de qedandin, Dilo hat berdan, mîna ku demê ew di odeke zindanêyî bêpencere de jibîr kiribe. Bi giranî dimeşiya, weke yekî nû fêr bibe çawa bi rê ve here. Roka ku bêriyê kiribû li ruwê wî da, yekser destê xwe mîna sîwanekê di ser çavên…