Peymana telaqreş

 

Diyarî bo siyasî û rewşenbîrên Kurd. Ev helbest bi awakî galtebêj hatiye hûnandin, bi hêvî me hûn, herdû alî, dilê xwe negirin. 

Beyar Umer

I
Yaho, yaho, ev kî ne?!!
Yek saxlem e, sê kurmî ne.
Do bêbext in, çar kovî ne,

Partîzanên kurdewarî ne.
Yaho, yaho, ev kî ne?
Yazde partiyên kurdî ne,
Partiyên kurdê Sûrî ne,
Ne yazde ne, sed serî ne.

Yaho yaho ev kî ne?
Hemîd û hekîm du partî ne.
Hemê û Alî du Yekîtî ne,          
Ev çar hizbê dermalî ne.    

Ezzo û Tahiro ber derî ne,   
Hawara xwe birin Nisredîne. 
Nesir dibê esil Salih e,     
Raya wî jî rast û esih e.   

Yek ji derve dibê ev şerm e?
Gedo dikenê dibê nerme nerme,  
Xudê razî, nabê sergerm e,
Havîn e dinya germ e.

Ya dî jî em gelek jimar in,
Hin serbar in hin binbar in,
Lê ne xem e, em her bêkar in,
Karê înê dîsa çend zar in.

Karê me civata niştîmanî ye,
Gelek zehmet û bargiranî ye,
Xelkê jî pê ve mijûl bikin,
Wan çavkor û sergêj bixin.

Hilalo jî bûye hizbek,
Hizba wî jî nabê gundek.
Kes bi çapka wî napîvê,
Şensê me ne zêr e ne zîv e.

II
Li van partiya van serbîra,
Êrîş berdane rewşenbîra,
Bê şerm in, û bê tevdîr in,
Bêkêr in, ne ku bê xêr in.
Em ji hev re xweşmêr in,
Ji xelkê re qelsemêr in.

Yekî ji wan xwe da navî,
Go: Bes e êdî bêbavî,
Ev çi pênûsên zêdegavî.
Yê dî go: Heval, çi bela va ye?
Derdê me qey ne bes e,
Jixwe eyin dora va ye,

Qurqura Siyamend û Kalo ye,
Yek jê guriyê nûza ye,
Yê dî jî guriyê qeda ye.
Em dikin nakin, nayên raye.

Namekê ji wan re binvîsin,
Dema van peyva bibhîzin,
Wê`j tirsa bi xwe de bimîzin,
Nema êdî bi dûvê xwe dilîzin.

Ma wella van em tar û mar kirin,
Bêqîmet û bê rûmet kirin,
Hevalên me jî li me harkirin,
Milet bi me bêbawer kirin,

Ev çi pênûsên bêfedî ne!
Ma hûn nizanin em gundî ne,
Em ne zarên şaristanî ne,
Em qebûl nakin rexnê birîna,

Ji pêşya me rakin van stirî ne,
Ne hemû jî xirabî ne,
Bi van rexnê nexweş,
Nik xelkê em bûn rûreş.
Belav bikin beyana hawbeş,
Peymana roviyên telaqreş.

III
Birahîmek çû, me go:
Mala Xudê ava ye,
Ma çi xêr e! xudêhiştî,
Birahîmê dî jî ha va ye,
Herdû jî li wan xweş naye.
Tew Deham sîrek naçê
Bi xwedê ji me qebûl nakê
Zavê wî jî wek dîkê sor e
Xalis jî kelgerm e, bêpor e
Hewas jî çilo forta didê
Hew zanê xwe bi kûve bidê

Pênûs tûj e, zendê xwe badin
Em ticarî ser hev nadin
Ji berê de halê me wa ye
Eşîrtî û dubendî, bê mifa ye
Lewre barê me hê paş maye
Mafê Kurda tim wunda ye

Ta rewşenbîr û siyasî wa bin
Em ticarî gokê bi dest naxin
Milet jî bindest û binbar bin
Tenê bêjin em partîbaz in.
Ta em wilo bibin hezar kerî,
Kurdîtî jî wilo naçê serî.
 ———

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…