Çend helbestên evînî ji roja evîndaran re

Husên M. Hebeş

10 roj û metelek din

Xweda erd û ezman
Di 7 rojan de avakir.
Di kenê te de 10 rojan ma!
Lê dema xwestibû 
Rokê di sînga ezmên de bi cih bike
Metel mabû ko ê çewa
Dest pê bike
Lê gava çav li navika te ket
Metelmayîna xwe deyna aliyekî
Û rok mîna navika te
Gilover û xweşik çêkir.
Kîyê ji bilî te?

Tu ken î
Kîyê te birevîne ji bilî min?
Tu bejn î
Kîyê te himbêz bike ji bilî min?

Tu dilbijîn î
Kîyê kela te vimirîne ji bilî min?
Tu pizot î
Kîyê wêribe nêzîkî alava te bibe ji bilî min?
Tu buhar î
Kîyê kulîlkan ji te bidize ji bilî min?
Tu kaniyî
Kîyê ava te vexwê ji bilî min?
Tu evîn î
Kîyê bi te birame ji bilî min?
Tu kujar î

Kîyê min bikuje ji bilî te?

Sûda evînê

Tev dizanin
Ko dêmê erdê gilover e
Û bê gûman jî
Digere.

Lê a ko pê nizanin
Ev e:
Dilên evîndaran
Wê gilover dike
Û bi hêza evîna wan jî

Ew digere.

Axaftin…

Gava Xweda xwestibû
Bi nazikî, bi delalî, bi aramî,
Bi evînî, bi tenikî,
Bi keskayî, bi hêdî, bi nermî,
Bi kurtepistî, bi hûrikî…
Bi erdê re biaxife
JIN çêkirin.

Fermooo…

Dilê min bê kilîte,
Bê deriye,
Bê pencereye…
Û li ser 4 aliyên evînê vekiriye

Fermo
Hemû
Jinên
Cîhanê
F
E
R
M
O
O
O…

Ji bo te 3ê reng

Ez ê ji bo te
3ê helbestan binivisînim
Yeke spî
Yeke sor
Yeke hişîn.
Ya spî:
Dako tu ji xwe re bikî nivîn
Ya sor:
Dako gurzek gul diyarî te bike
Ya hişîn:
Dako tu têde melevaniyê bikî.

Tîbûn

Ji kaniyê
Têr av vexwar.
Û li benda hatina te
Ji tîbûna re
Mir!

Tu û Çem

Gava tu seyrana xwe
Di ber çem re dikî
Av zelaltir dibe
Û bi evînî diherike.
Gava tu avê jê vedixwî
Dilê çem sivik dibe

Û ber bi evîndaran ve diçe.
Gava tu têde
Melevaniyê dikî
Ji şahiyan re rêça xwe
Şaş dike
Û xwe di dilê te
Wer dike.

Rojbûna te

Li
Rojbûna te
Ez ê gurzek Gulên êşê
Diyarî te bikim
Dako tu bizanibî
Birîn,birîn e
Û ez ji bo evîna te

Hemdem birîndar im.

Bizanibe ez mirim

Eger rojekê tu hatî û ez nedîtim
Bizanibe ko ez li wirim.
Eger tu hatî wir jî û dîsa ez nedîtim
Bizanibe ko ez li cihekî dûrtirim.
Eger tu hatî wî cihê dûrtir jî
Û dîsa ez nedîtim
Xemgîn nebe,
Kulîlkek sor di dilê axê de biçîne
Û bizanibe ko ez mirim.

Husên M. Hebeş

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…