Meha Nîsanê û Sala Nû; Çarşemba Sor

Konê Reş

Ji mêj ve, gelê kurd di meha Nîsanê de, bi ahengên kêf û şahiyê pêşwaziya sala nû dikirin û wiha ta roja îro ku, ew pêşwazî bi tenê di nav kurdên Êzidî de maye.. Belê hê jî, ew kurdên ku bi ola xwe Êzidî mane pêşwaziyê vê rojê bi aheng dikin. Ji ber ku piraniya kurdan roja îro bûne misilman, êdî nema wek birayên xwe yên ku Êzidî mane dikin.. Bi tenê yên ku bûne misilman, wê roja sersalê bi navê (Çarşemba Reş), bibîr tînin..
Sebaretî gotina Nîsanê, di baweriya min de, ev gotin ji gotina (Nûzanê) hatiye girtin, anku meha ku xak têde dizê, ji nû ve şîn dibe û tovê tiştekî, xwe di bin xakê de, veşartî nahêle.. û ji vê mehê, roja çarşembê hatiye bi navkirin ku serê sala nû ye, anku sala nû jê dest pê dike.

 

  Çarşemba Sor: Ev roj, li gor hesabê Rojhilatê di Çarşamba pêşî an a dudoyan de, ji serê heyva Nîsanê ye. Û ji vê çarşembê re tê gotin û dibêjin (Çarşemba Sor). Di baweriya min de, ji sala 639an û vir de, dema ku misilmantî hatiye Kurdistanê û gelek ji kurdan bûne misilman, çi bi xweşî û çi bi darê zorê, wê misilmantiyê ev cejna sersalê a (Çarşemba Sor) qedexe kiriye û da ku vê cejnê li ber çavê xelkên Kurdistanê reş bike û bi mebest, navê wê guhertiye kiriye (Çarşemba Reş).
  Roja îro, bi tenê ev roj, di nav kurdên Êzidî de li Rojava, bi navê Çarşemba Sor binav kiriye û wek heyamê berê, bi ahengên kêf û şahiyê pêşwaziya wê dikin.. Belê di nav kurdên misilman de, bi navê Çarşemba Reş maye naskirî û bi çavê tirsê ku rojek qidoş û nebaşe lê tê mêzandin..  Belê tevî ku bi navê Çarşemba Reş hatiye naskirin jî, kurdên misilman li Beriya Mêrdînê, ta berî 40-50 salî û li hin deveran heya niha jî, di vê rojê de cil û bergên xwe naşon û nedişûştin û kar nedikirin.. xelkên gundan xwarina xwe bi xwe re dibirin çolê û derdiketin seyranan. Herwiha di wê rojê de jî, xelkê newêrîbû şerê hev bikin an pev biçinin ji tirsa ku rojek qidoş e.. Belê ev adet jî hin bi hin kêm dibe û li ber mirin û talanê ye.
Bi hatina vê rojê (Çarşemba Sor), serê sala nû, ez gelê me Kurdên Êzidî li her çar kenarên cîhanê pîroz dikim.

14.04.2021

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…