Ezbenî! Were Em Demê Pîne Bikim

Ezbenî!

Ez dikarim li heyam gudarî bikim;

Bê çawa bi ser navê me ve vedibe,

Bê derd, kul û xem dibihure..!

Çiyako li me ne fitile!

Em wek şikêrên keviran e

Di quntarê te de.

Ezbenî!

Min bîr ne dibir ku,  

Çiyayê Şengalê, Beriya Mêrdînê, deşta Sinceqê

Deşta Sirûcê û çiyayê Kurmênc

Di hewşa mala min de radizên..

Şengal, Qamişlo, Amûdê, Dêrikê, Efrînê û Kobanî..

Her êvar mêvanên min bin..

Erê Ezbenî min bîr ne dibir ku,

Darên Beriwê ji ser çiyayên min birevin 
û

Darên Çinarê, ewên kevnare bidin pey wan..

Ezbenî!

Em bi hêviya heyamekî nû ne;

Heyamekî, ku em porê serê wî

Bi çîrok û çîvanokên kevin û nû

Şeh bikin û bihûnin..

Êlekê wî ji êş û hisretan daweşînin..

Erê pêwistiya me bi heyamekê nû heye

Heyamekî ku ji tirsê ne tirse û

Bi cegerdarî karibe;

Di ser agirê gur re biqevêze û bibeze..

Erê ezbenî, em bihêvîne ku careke din

Kaniyên çemê Xabûr der bibin, vebin û

Av di best, cog û newalên welatê min de biherike..

Konê Reş, Qamişlo, 20.09.2014