Sykes-Picot di rihê me de hatiya çandin


Akif Hasan 
Dibe ku peymana „Sykes-Picot“ xaka me perçe kiribe, dibe ku
welatê me ji hev xistibe, lê dîmenê herî xemgîn ew e ku bi sedan Sykes-Picot di
rih û mejiyê civaka me de hatine çandin. Em tev bûne komek ji nexweşiyan. 
Yê pirtûkek di jiyana xwe de nexwendî xwe wek rewşenbîran
dibîne. 4 gotinan bi zimanê dayîka xwe dizane, yanî bi zimanê kurdî dizane, xwe
pê mezin dike, xwe dike Eflaton û Soqrat, kesek nikare li ber siya wî re
bibore. Bi wan 4 gotinan helbestan dinivîse û dixwaze herkes pesna
helbestên wî bide. 
Tênagihêje ku helbest hunereke; hêza gotinê, hêza dîmen, xeyal û zanebûneke kûr e. Bi wan 4 gotinan nivîsên mij û dûman li ser rûpelên Facebookê belav dike û bawer dike ku bû nivîskar. Dinya wî dibe çend like û bi wan like’an serxweş dikeve. Gava çend kes pesna wî didin baskên wî çêdibin û bi wan difire. Bi wan çend like’an xewnên şêrîn dibîne. Bi gotinan kesek pê re nagihe, lê gav mesele dibe kar kesek nema wî dibîne.
Yê 2 çalakî lidar nexistî xwe dike çalakvan, ma tenê çalakvan, xwe dike rêberekî gel ê bê hempa. Mîrê tiraletiyê ye, lê xwe komandanê hêza ciwanan dibîne. Bê bilive, bê kedê bide, bê xizmetê bike dixwaze navê wî li ser zimanê herkesî be. Dikare partiyên siyasî bike benîşt, siba, nîvro û êvaran bicû, dikare wan partiyan rezîl û riswa bike tenê ji bo dîmenê xwe pak bike û tiraltiya xwe berdewam bike. 
Yên xwe serbixwe dibînin bê reng û bê deng dimînin. Tu dibêjî qey bêrengî û bêdengî qedera wan e. Serê wan mij û dûman e, hebûn û nebûna wan cihê guftûgoyan e. Du kes ji hev hes nakin, li hember hev wek guran in.
Weke milet yê herî piçûk di vê cîhanê de em mane, lê dîsa jî xwedê nefspiçûktî nekiriye para me, her yek ji me pozbilind e û xwe kêmî axayan nabîne.
Her yek ji me, gava diaxive demokrasî ji dev û lêvên wî dibare, lê bi xwe dîktatorekî piçûk e. Ne dikare guhdarî yê li hember xwe bike û ne jî dikare nêrînekî ji nêrîna xwe cuda qebûl bike.
Xaka me perçe perçe bûye, civaka me prçe perçe, rihê me perçe perçe. Qet negirîng e dijmin bi me re mijûl bibin, bi sedan dijmin di rih û mejiyê me de ne.
Piştî 100 salan ji Sykes-Picot bi sedan Sykes-Picot xwe li dil û mejiyê me alandine.
Dem hatiya ku em hemû Sykes-Picot’yan di 14, gulanê, 2016 de li bajarê Köln şermezar bikin!
 
https://www.facebook.com/akif.hasan.75/posts/10153770680501704 

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…