Wêneya 1em

 
Axîn Mîrxan

Gelek caran
xwe di nav pûşên xewnan de didît
bayê bîranînan
bêndera wî di dêra
barkirinke  ne ji dil

xwe li riwê wî dipêça
çirayên hevdîtinê dîsa şewq dan
û niha çav li demên derbasbûyî digerin
û xwezî  bi sed  xwezî
dîsa bi bilûra şivanekî keriyên bêrîkirinê zîvirîn
xendeya ku di wî  wêneyî de wek xwe ma
ne hate guhertin    
tiştên  çû  dida dû
bîranîn  newstiyan ji rêveçûnê.
Ne xwiya ye
her kêlîkek bêrîkirinê 
biqasî werzên salê bû
 yên rûşuştî.
 Direviya
mîna zer payîzê
rengîn dibû mîna
keskesorekê di ber baranê re
leylaneke  zû  nepenî  bû. 
Valahiyeke nexweş
dibe ku yê di wî wêneyî de ne tu  yî
yan yê nuha ne tu yî
ne tu yî.
Şev û roj bûn cêwiyên oxirê
û ji nişkêve
valabû hinder
çira reş  bû
li bin guhê dîwara dikeve
tu nikarî tiştekî  bijimêrî
 wekî berê, tiliyên te
najimêrin
niha wêneyên te yek bi yek
di ber çavan re derbas dikim
weku ji destpêkê de
gelek tiştan bibîrtînim.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Xoşhnav Silêman

Pistînên hebûneke bêdawî diqîrin
Ristên helbestan jê der tên
mîna pêleka jenînê derdikeve
mîna xewnên serxweş
Li kuçeyên şevê dimeşin
Mîna awazeke winda
Hûn li benda şevê ne
Bi guhekî ber bi nobedaran ve
Tu li dengên bêdengiyê guhdarî dikî
Weke ku xwendevanekî zimanê gerdûnê
Di çavên tarî dirame
Tu di navbera tîpên wê de mîna tilismên bêşîfre digerî.
Hemî alfabeyan çêdikin
Û ji peyalên…

Tengezar Marînî

Ez bi tenê rawestiyame,

Çemek ji ramanan,

Wêneyên ji sîberê di nav tevnê de,

Vedeng bêhingivtin.

Deng bi çirpekî xwe dişêlînin,

Henaseyek ji nostaljiyê,

Ronahîyek dişkê,

Xeyalên hilweşiyayî.

Bazin dizivirin,

lîstika demê,

dilopek dibare,

deng belav dibin.

Ta…

بێوارحسێن زێباری، هه‌ولێر

ئه‌گه‌ر ئه‌م ل سه‌ر ناسنامه‌ و گه‌لێ كورد ڕاوه‌ستین، دێ ئێكسه‌ر هزر و بیرێن مه‌ دێ بۆ وان شۆڕه‌ش و سه‌رهه‌ڵدانێن گه‌لێ كورد چن ئه‌وێن وان ئه‌نجام دایێ د قویناغێن جۆدا جۆدا دا بووینه‌ مایه‌ی ده‌ستكه‌فتن و ئه‌گه‌رێن هندێ كو كورد ببن خودان بڕیار و ده‌ستكه‌فێن زێده‌تر و…

Tengezar Marînî
Mirov hene, dema tûşî nexweşiyekê dibin,
pir kes û mirov bi wan diêşin, sedem jî ev in: an di nav civakê û di qada pê ve mijûl bi xeml û rewş dikin, an jî xwedan temen hindik û pichûk in û mirov dua dike, ku xwedê wan bi selamet bike. Mizgîn xweda evan herdû xesletan…