Menu
Menu
Hejmara 34an ya ‘’Pênûsa Nû’’, Hejmarek tije nivîs û berhemên curbecur e… Di hejmara 34an de, gelek nivîs û Gotar, Werger, Hevpeyvîn, Lêkolîn, Dîrok, Çîrok û helbest hene.
Di van berheman de, nivîs û berhemên gelek nivîskar û helbestvanan hatine weşandin.
Nivîsara Destpêkê:
Dîroka 8ê avdarê/ Boniye_Suad Cegerxwîn.
Gotar:
Dem û Der di Kurmancî de / Can Kurd ……..
Konê Reş
Dema ku Mihemed Berzencî di sala 1981ê li Şamê çûye ber dilovaniya Xwedê, Apo Osman Sebrî ev gotin ji bo kêla ber serê wî hunane:
Ev xortê ciwan
Ji dil xwe diwestand ji bona ziman
Gelek xort jê nasîn; gelnasî çiye?
Ziman e, ziman e, bê wî gel niye..
Mixabin zûka çû, ji vê dinya han
Jê xweş bin, heval…
Heyder Omer
Mirin yekek ji mezitirîn diyareyên, ku ramana mirovane li her dem û waran pê mijûl bûye ye, evê diyardeyê hem mirovê pêşî hem jî tevayê mirovatiyê heya îro jî bê tebat kiriye. Her weha hemî olên kevin û yên yekaniyê û felsefeyê jî ji destpêka, ku li koloniyên Yonanê li Asiyaya biûk derdora sala…
Konê Reş
Rezo! Stûnek bingehîn bû ji rewşenbîriya Kurdî re li Rojava.. Bi saya wî rojnamegeriya Kurdî derbasî qunaxek nû bû. Dema ku wî û hevalê xwe Zagrosê Haco di sala 1983 an de kovara Stêr bi rengekî nûjentir ji kovarên mayî wek Gulistan û Gelawêj çap û belav kirin..
Rezo hezkerekî folklorê Kurdî bû.. …
Dr. Ehmed Xelîl
Werger: Heyder Omer
Ramana netewî ya her miletekî awayekî hişyariya netewî komel e, ji bo mêldariya bi ser milet ve, diyardeya hişmend e. Li gor vê yekê berpirsiyariya her tekekesekî ji bo milet tê sînorkirin. Bi gotineke din: Ramana netewî giyanê milet e, rutma jiyana milet di her warên jiyanê de, û têkiliya milet…
kasî yûsiv
kurd dibêjin:
Dest hilanîn fereca xêrêye.
di dîrok û serpêhatiya bi navê berzanî de, em dibînin ku desthilanîn, û li ber xwe dan, û kotek qebûlnekirin, û xîret û rûmet û bîreweriya tuxum perestiyê , tevlî mêranîya bê hem pa, ji şan û nîşanên berzaniyê nemirbûn.
dîrok du caran navegerê;ku ne bextê te hebê
lewra em pur bextewerin…
Reşad şeref / Swêsra
Xunav piçûktirîn zaroka dê û bavê xwe bû. Çavekî diya wê li wê bû û çavê din li herpênc zarokên din bû, esmer û çavreş bû. Mezinbûna çavên wê şerîniyek hungivînî li ser ruwê wê dirijand, ne wekî xwîşk û birayên xwe gewr û porzer, kal û tehl bû.
dema temenê wê giha…
