kamran simo Hedilî
zarokî
ciwanî û jiyan
bi awirên hîcratê nalîn
ne rijiya çavên tariya bêrûmet
û ne hat
bazê roniya çarenûsa min
çiravemirêna şadiyê
nûrojan hê hembêz dike
cihê min
welatê xemgîniyê ye
çirûskên hestên xwe kuştinê
di derya hatinê de dijenin
bayê hêviyê di koçbariya jînê de digirî
xemgînî siwarê derûniya min e
min xemgînî dikirî û xemgînî difirot
îro hîçeke…